yoklar...
Yaðmur düþer Yedi Tepemin üstüne,
Hücremde sevdam ýslanýr.
Üþür,lambalarda mendil satan kýz,
Sol yaným aðrýr,ruhum paslanýr...
Mekan dekor,zaman aç,yokluk herþeyden,
Alem akýyor...
Kiþilikler muhtelif,tevazu rolden
Gönül gözüm bakýyor.
"Durun !Ey kalabalýklar durun !" diyen,
Yüreðiyle dinliyor,anlýyor halden.
Uzanamazki cümle acýya eller.
Hüzün,büyür de büyür,sýðmaz sineye,
Ah!..eden garibanýn ahýyla gökler,
Gözyaþý olur,inerler yere.
Ýþte yaðmur...
Bende , damla damla gam,
Geceyle birleþince,zifiri zindan.
Beni de kimsecikler okþamaz ya Can !
Ruhum secdededir,seccadem canan...
yoklar........
bir de gönül gözünle bak,
ne kadar da çoklar..........
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.