akardý nehirleri ýslatan
kurak günlerimin saðnaðý sevdaya
baþ koyardým sen süzdükçe gözden
berbat olurdum erkeklere yakýþmayan cinsten
ýþýk kaçýrýrdým her yumduðumda
kirpik kirpik öperdim o sicim indikçe
ve biriken bir havuza yaslardým hýçkýrýðýmý
savrulurdum yine geçmiþ kabrinde
bir toprakta ben olurdum düþlerinde
yürek pusunu sürdükçe
bu meyyalde ezik edilince içim
ve hala berbat iken salýndýkça hüzne
heyhat !
üzülme akanda merhamet
atanda hayat vardýr derdim
o an filozofu ben olurdum o diyarýn