İREM

ÝREM

Sen o adamýn göðsüne yattýn günden beri
Titrek ellerim, gözlerim altý kan
Gel de gerisini sen düþün
Yana yana kül olmuþa döner deðil
Daim yanan benim
Bir de bir gün evlendiðini düþün

Kocanýn výcýk výcýk ter, kir, yaðýr, katran elleri
Buluttan ak, gül goncasýna benzer memelerin avuçlayacak
Kabuk baðlamýþ yaramý deþen hançeri düþün
Sonra kendi kadar iðrenç kendi kadar kötü kendi kadar pis
Sipermi, zehri içine boþaltacak
Ana rahminde bir çocuk var sevdiðim
Senin kadar güzel senin kadar temiz senin kadar pak
Bir çocuk seni andýrýr gözleri
Adý irem, gizemli sýr yani
Ey tepesinde yüce daðlarý barýndýran toprak
Yarimin kocasýna verdiði þaný düþün

Bekar odasýnda umutlarýna kýran girmiþ
Her günü zehhir, çürümüþ bedeni hardan
Bu olanlarý bilipte uyumak olur mu?
Yaþamak yaraþýr mý yiðide mertlik bu mu?
Sürgün kalbi çýkacak olur yerinden verirken parayý orospuya
Aradýðý þefkati bulur mu vermemiþken kalbini bir yabancýya
Dönüp dönüpte ayný sevdaya saplanan kalbimi düþün

Ah! Kan aðlýyor içim kan
Getirme doktor melhemi, zehri; iyleþmeyecekse yaram


Sosyal Medyada Paylaşın: