GEÇ/TİM HERŞEYDEN

Henüz küçük yaþlarda dile geldi bu kalem
Kendinden habersizce þiirlere baþladým
Zülfü yar-e deðmeden gönülden düþtü kelâm
Ne kimseyi incittim ne kimseyi taþladým

Islak karanlýklar da geceler buz gibi loþ
Hakikat menzilinde amaçsýz öyle bomboþ
Yürüdüm adým adým ne sevinçli ne de hoþ
Aradýðým her sesi dizelere iþledim

Binbir umut besleyip adýný seslenerek
Zirvesi karla kaplý daðlara yaslanarak
Tek baþýna çaresiz kendimle paslanarak
Herkes bahar yaþarken gölgesinde kýþladým

Sadakati ararken gerçeklerle çevrildim
Bin parçaya bölünüp temelinden devrildim
Yaþ kemâle erince ayazlarda kavruldum
Bu sevdanýn uðruna kalbimi ateþledim

Kapýlmýþ gidiyorum ömrüm yaðlý kýzakta
Esir düþtü bu beden kurulmuþ her tuzakta
Ruhumda beslediðim o can benden uzakta
Olmayacak vuslatý hayallerle düþledim

Hey hat kaldýr baþýný dedim kendime kaç kez
Dünya malý dediðin bir kaç çaput bir kaç bez
Deðiþmez bu kaderin istediðin kadar yaz
Geçtim artýk herþeyden yaþamayý boþladým

Hacer ALÝOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın: