ERBABI GÖNÜL
Mektebi Resul’de ilmi ledün den,
Marifet gülleri dermiþ o gece.
Hazreti ALLAH’A caný gönülden,
Bir pulsuz dilekçe vermiþ o gece.
Demiþ ki ki; eyyy rabbim gördün þu hâli,
Niyazdayým naza utancým mâni,
Baki olan sensin gerisi fâni,
Yokluðun sýrrýna ermiþ o gece.
Kýzýl kana dönmüþ, gözündeki yaþ,
Demiþ ki; ey kulum “secde et yaklaþ”
Sarsýlmýþ her yaný eðilmiþ bir baþ,
Pak alnýný yere sermiþ o gece.
Ebet göklerinden coþunca Rahmet,
Elinden tutunca sevgili Ahmet,
Her yanýný sarmýþ Nuru Muhammet,
Yüzünü yüzüne sürmüþ o gece.
Açmýþ perdesini birçok ayetler,
Putlarý yýkýlmýþ çökmüþ mabetler,
Zat’ýndan gelince ulu davetler,
Taklit defterini dürmüþ o gece.
O kadeh doldurmuþ bu þarap içmiþ,
Ne kadeh kýrýlmýþ ne þarap bitmiþ
Aklý sarhoþ olmuþ baþýndan gitmiþ,
Muhabbet baðýna girmiþ o gece.
Sözleri sözcüden duyduðum zaman,
Yaralý gönlümü sardý heyecan,
Benden abdalý yok eller ne yaman,
Vahdet illerini görmüþ o bu gece.
07.01.1998 Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.