sonsuza dek
yarasý kapandýkça yararsýz sevinçleri,
ne de olsa tekrar nüksediyor kadim elemleri,
sanýrým ruhunun içinde gerçek girdaplarý,
yaþatýyor ama,
umut bir vaha;gerçekse pis kokan bataklýktýr sevgili...
vebayý tanýyor insan,kendi itirazý
onun beyaz ilaçlý çarþaflarý,
herkes senin gibi,tüm gece sarýlýyor olmalý,
biliyoruz oysa tüm gerçeði,
saklamalý bu gerçek,samimi itiraflarý...
insanlýk ölmüþ diyor mezardakiler,
bizi iki kere asla öldüremezler!
oysa yaþamak,yaþatabilmek güzel,
bir kuru kafa haykýrýr fettan bir çeþnide,
-yaþayabiliyormusun ama!
yaþayamazsýn zaten,gerçekler çýð gibi boðar seni,düm düz eder!
sus öyleyse icraat ve tefekküre ver kendini,
inanýlmaz bir acý yakýyor çünki cismimi,
çok uzun yýllarýn birikim ve görkemi,
tehlikeli bir mabed,taþtan ama yýkýlmaz deðil,
ki atarsa kalbin delice tekrar sevgiyle,
yerle bir olur o karanlýk,aydýnlýk ýrak deðil!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.