Dört Kapı

Dört kapýdan girdim içeri, Ýlki yeþillik
Çamlarla bezeli sanki, yakutla birleþik
Sarayý andýran ihtiþamý, gönlüme yenik
Buzlu camdan kristal, anahtarý yitik.

Ýkinci Kapý, tiryaki aþýk çayla demlenmiþ
Vuslat köprüsünde gözler, buhar gibi þiþmiþ
Haþyet dolu yürekler, durup bekler iken
Gelip geçenler bakmýþ, seyre imrenmiþ.

Üçüncü Kapý, Hak’ týr denen sevda alýn yazýsý
Kimler elde etmiþ ki, Canan denen o aþký
Kâðýt kalem yetmez, girmek için vefa’ yý ruha
Sahile vuran dalga, getirmiþ öteki masalý.

Mahþer mi mahþere medar, son Dördüncü Kapý
Deryadan tozlar koparýp, rüzgâra vuran sancý
Yalnýzlýk girdabýnda, ölümü anýmsatan Melek’i A’layý
Bir hakkým daha var, o da ümitlerin yeþerdiði þarký.

Sosyal Medyada Paylaşın: