Sarı Kızın Ölümü

— Didem’in ardýndan -
Kanýma girdi ölüm, inanmadým yürekten;
Hayal gibi yaþadým, rüya gibi görüldüm.
Bir telli turna olup, uçamadým yüksekten
Namlu ucuna düþtüm, ak göðsümden vuruldum.
* * *
Yüklendim göðe doðru, baharla sabah erken,
Gün batýsýndan geldi, yaðmurlarý dilerken,
Söktü beni bu rüzgâr bir taze fidan iken,
Günde kalmýþ kupkuru dal misali kýrýldým.
* * *
Deli dalga idim ben, enginlerde yoðrulan,
Her günün batýþýnda sevilmeye çaðrýlan,
En coþkulu çaðýmda köpüðüme doðrulan,
Ýmbat oldu üstüme naçar kaldým duruldum.
* * *
Beyaz bir menzildeyim, giderim yolum bitmez,
Yokuþta kaldý ruhum, düzlüðe nefes yetmez,
Kader bezginiyim ki, isyana gözüm tutmaz,
Kanýmda kalp aðrýsý, takatsizce yoruldum.
* * *
Aðýt hengâmesinde, seslerde sükût oldum;
Sevincimden hayýr yok, bir hüzne umut oldum;
Kötü dertler göðünde serseri bulut oldum,
Ýsteksizce bilinmez iklimlere sürüldüm.
* *
Çýktýðýmda meydana davullar dövülürdü,
Uzun sarý saçlarým, gök gözüm övülürdü,
Kurumuþ yapraða eþ ellerim sevilirdi,
Annemin kucaðýndan ak kefene verildim.


Sosyal Medyada Paylaşın: