KÖYÜMÜN ÇİÇEKLERİ
Çiçekçiye uðradým girdim bir selâm ile
Bakýndým iki yana zevkime gitmiyordu
Ýlk bakýþta gözlerim kaydý kýrmýzý güle
Aldým burnuma tuttum kokmuyor tütmüyordu
Köyümdeki güllerin yerini tutmuyordu
Bu ne dedim arkadaþ? Dedi deve tabaný
Çabuk büyür kol atar boþa vermez çabaný
Bizim buralý deðil bilir yadý yabaný
Hele caným görmedim baðýmda bitmiyordu
Köydeki çiçeklerin yerini tutmuyordu
Sýklementmiþ, kaktüsmüþ bilmediðim isimler
Çiçek diye saksýda aðaç olan cisimler
Duvarlarý süslemiþ bilmediðim resimler
Serçeler uçmuyordu, bülbüller ötmüyordu
Köydeki çiçeklerin yerini tutmuyordu
Menekþeler rengarenk rengi var kokusu yok
Papatyalar kocaman nazenin dokusu yok
Her þeyi göz önünde okusu fokusu yok
Gönlümü okþamýyor tatminde etmiyordu
Köydeki çiçeklerin yerini tutmuyordu
Kardeleni, çiðdemi aradým göremedim
Görmeyince oranýn zevkine eremedim
Lâlenin karanfilin demini süremedim
Aþýlý çiçeklere doymadým, yetmiyordu
Köydeki çiçekleri hiç biri tutmuyordu
Seyrettim ama dostlar sol tarafým yanmadý
Gözlerim gördü amma gönlüm ise kanmadý
Anýlar canlanmadý, gözüm buðulanmadý
Hiç heyecan duymadým kalbim küt atmýyordu
Köyümdeki gülleri hiç mi hiç tutmuyordu
Eðer bu çiçek ise çiçek açmalý dedim
Etrafýna hoþ koku yaymalý saçmalý dedim
Bal toplayan arýlar konmalý uçmalý dedim
Ot’a çiçek denmesi kafama yatmýyordu
Köydeki çiçeklerin yerini tutmuyordu
Hani gösterin dedim aþka düþüren var mý
Sevdanýn ateþiyle yakýp piþiren var mý
Yiðit yolunu kesip yolu þaþýran var mý
Türkümüze türküler söyleyip katmýyordu
Köydeki çiçeklerin yerini tutmuyordu
Alýnýp satýlýrdý beni tanýmazlardý
Günaþýðý deðildi yönü tanýmazlardý
Güneþ görmüyorlardý günü tanýmazlardý
Elektrik ýþýðý doðup ta batmýyordu
Köydeki çiçeklerin yerini tutmuyordu
ATAROÐLUM inlettim sazýmýn tellerini
Yaylamýzdan olsaydý anlardým dillerini
Unuttu mu sandýnýz mezarlýk güllerini
Bizim köyün insaný parayla satmýyordu
Köyümdeki gülleri hiç mi hiç tutmuyordu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.