Sevda ateþten gömlek; giyindik üstümüze Bu aþkýn harlarýyla, yanmaya razýyým ben Bu yolda çile elzem, þekva etmem çekerim Zemheri soðuðunda, donmaya razýyým ben
Közü elime koydun ben kalbime doldurdum Olmaz denen her þeyi, senin için oldurdum Sen kokmayan gülleri, bakýþýmla soldurdum Bülbül olup bahçene, konmaya razýyým ben
Güzellik ne demekmiþ, baktýðýmda anladým Yokluðunda her þeyden býktýðýmda anladým Sensiz dönen dünyayý yaktýðýmda anladým Gözyaþýnýn nemiyle, sönmeye razýyým ben
Seven sevene kulmuþ kulun olmaya geldim Düþerken tutunduðun, dalýn olmaya geldim Misk-i amber kokulu, gülün olmaya geldim Sonsuza dek sinene, sinmeye razýyým ben
Piþman deðilim olmam bakýþýnla yaksan da Dev gibi bedenimi yere yeksen yýksan da Hasret kelepçesiyle, kollarýmý sýksan da Ümit verdiðin güne kanmaya razýyým ben
Senin için zulüme göðüs gerdim, gererim Uðrunda mahkûm olur, zindanlara girerim Bu can, canýna kurban; yollarýna sererim Güneþ olsam semadan inmeye razýyým ben
Ne gözlerim yýldýzda ne güneþte ne ayda Ne boyunda posunda ne kaþýnda ki yayda Bana senin sevginden olacak yalnýz fayda Ömür boyu sevgimi sunmaya razýyým ben
Sen ey gönül sultaným benden elini çekme Bu derbeder kalbime, ayrýk tohumu ekme Menzilimde sen varsýn, bakýþlarýný bükme Son nefeste ismini, anmaya razýyým ben
TEMEL ATA Sosyal Medyada Paylaşın:
Temel Ata Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.