DOSTLARIM OKUYUNUZ

Haydi kalem seninle, yaz þair þiirini.
Yazdýðýn bu mýsralar, anlatacaktýr seni.
Ruhundaki feryadý, anlatmak zor þiirde.
Bu hayat girdabýnda, boðulma sen þehirde.

Þiir yazmak zor iþtir, hem ilham hem tecrübe.
Her þair duygusaldýr, bazen olur göçebe.
Bir çok gülüzar gördüm, kurumuþ solmuþ bitmiþ.
Baykuþlar mekan kýlmýþ, bülbülleriyse gitmiþ.

Ýstersen küçük yaþtan, anlatsana dostlara.
Çocuk yaþta baþladýn, aþýk oldun kýzlara.
Halk þiiri severdin, Veysel geldi kazara.
Gariban ămă þair, seni soktu hazlara.

Ýþte böyle baþladý, þiirlerle serüven.
Yahya Kemal’e hayran, onun Endülüs’üylen.
Nedim Baki ve Nefi, öðretti Osmanlý’yý.
Lise yýllarýn idi, kahrettiler dünyayý.

Benim Yunus’a aþkým, tutuþtu bedenimde.
Özümden kelimeler, yer aldý þiirimde.
Neyzen’den sihirli ney, hoplattý yüreðimi.
Þiir beni ýsýtýp, yakardý benliðimi.

Mehmet Akif üstadým, ona Tanrý vergisi.
Necip Fazýl sultandýr, var mý baþka birisi.
Bir çok þair var tabii, yazarsam þiir bitmez
Küçükten þiir yazdým, ilk aþk aklýmdan gitmez.

Bakýyorum maziye, elli yýl çabuk geçti.
Þairin nurlu gönlü þiirlerle birleþti.
Bazen sevinirim ben, bazen hüzün yazarým.
Bizde ilham kalmadý, iþte ondan kýzarým.

Gönlümün sultaný var, ona þirin yazarým.
Anneleri kýzarda, hoþ görüyor kýzlarým.
Bugünlerde üzüyor, beni ülkemin hali.
Ben halkýn þairiyim, deyemem boþver gali.

Özümdeki asalet, dayanýr Altay’lara.
Hükmettik biz dünyaya, hükmettik kýtalara.
Mustafa Kemal Paþam, rest çekti düþmanlara.
Zaferleri kazanýp, bayrak diktik burçlara.

Bu yaþtan sonra benden, sevda þiiri beklemek.
Biz ülkeyi yazalým, ona verelim emek.
Düzelirse memleket, yine yazar bu kalem.
Güllük gülistan olur, yaparýz bizde alem.

Mehmet’lerim ölürken, her zaman yanar sinem.
Yarataným Allah’ým, sabrý senden diliyem.
Türkmendaðlý uzatma, yeter bitir þiiri.
Son demlerin geliyor, özledin sen kabiri.


Sosyal Medyada Paylaşın: