Ýstanbul’u yazýyorsun her þiirinde
koca þehir yüreðine sýkýþmýþ atýyor
bir yürüyüþe çýksam Florya’ya
kaybolurum sahilinde
kanatlarýmý takýnýp Galata kulesinden havalansam
hani Sen de Üsküdar’da sandal sefasý yapsan
yine de farketmezsin beni martý sanýrsýn
belki acýyýp simidinden küçük bir parça koparýrsýn
Haliç köprüsünden yaya geçsem yankesiciler
alt geçide girsem tinerciler soyar mý dersin
Ýstanbul kimleri yemedi ki isterik iþtahýyla
beni de yese ham yapýp senin peþinde
doyar mý dersin
kâh kýz kulesine týrmanayým diyorum
kâh dikili taþa
seni ararken kaybolmak da var iþin içinde
ne gelecekse bir an gelsin baþa
Taksim çiçek pasajý önünde bir kýz
saatine bakýp gülümsüyor
cip bekliyor
az önünde ona hayran bir serseri
hangi kýzýn dikkatini çekebilirki
Viyana bozgunundan kaçmýþ yeniçeri
anneler ak sütünü kestikleri gibi
beyaz atlý þehzade masallarýný kesmedikçe
C.Çalýk