Camilerin beyaz güvercinine şiir

Bereketli bir günde cuma saatinde
Cami kürsüsünde gür bir sesti o
Onu görünce eridi gönlümde karlar
Kýþ git baþýmdan gönlüm bu güneþte
Yanmalýyým piþmeliyim nurlu ateþte
Gönlüm görmez bir daha ömrümde karlar
Mavi uçurtma olun mavi gökler ona þimdi...

Güle çevirir gül yüzü dikeni
O camilerin beyaz güvercini

O pýnar oldu susuzluðuma
O güneþ oldu karanlýðýma...
Dili bal çeþmesi
Ateþ üfler sesi
Yüce Allah’ýn asra hediyesi
Eli dili nurlu bir gül insan...
O ölü gönle verdi can...

Fiðaným gülü solan bülbüllerde bile olmasýn
Hayat karanlýklarýný da tanýttý bana..
Ben gökyüzüyüm yitirmiþim maviliðimi
Rüzðarý çalýnan bir baharda var dert bir de bende

Gönlüm güneþe dönsende
Yetirmiþsin güneþini
Zalim ateþindesin kýþýn
Derin kuyusundasýn karanlýða akýþýn...

Yakub’un bulutlu gökleri þimdi
ýþýk ýþýk yusuf gönle uzansýn bir el

Asrýn bahsýzýyým soframa nurlu aþ koy
Ölümleri sevdiriyor gül sesi ölsün diye karanlýk
Baharda papatya açmaz mý her yer
Þu yanan alnýma seccadeler serer
Þadýrvanlarýn derelerinde büyüt aðaçlarýmý
Minareler gibi dik durmayý öðret ey nurlu ses...

Elim yüzüm kirlenmiþ yaðarken karanlýk
Þimdi iliklerimde duyuyorum karanlýðý
Benim alným benim gözlerim hep kirli kaldý
Çiçek açarken her bahar iðde aðaçlarý...

Gönlümün mekkesinde o güneþ þimdi
Karanlýklar devrilen peþ peþe þimdi
Ýþte gönlümde sevgilerin paþasý
Þimdi ýþýk ýþýk gökleri gönlümün
Ýþte yerleri çiçek çiçek okuyor alným
Mavi gökleri yýldýz yýldýz okudu

Ýstanbul aydýnlýðýnda gezen gönlüm þimdi
Gönlüm kelime kelime onu yaz
Minare minare onu yaz her seher vaktine
Gönül ustasý ellerinde ýþýk
Gönlü göklerle barýþýk
Gözlerinde yýldýzlar var karanlýðýma

Susuzluðuma nehir sözleri
Köyümün dereleriyle yanyana akan gözleri...
O güzel insan,O güzel insan

Bahar getiren gölgene ölünür...
Rüzðarýnda savrulayým
Ey camilerin beyaz güvercini
Yýllar yýlý aranýlan
Dua dua...gölge gölge...iz iz...
Gölgelerden baþýmý kaldýran güneþsin
Camilerin beyaz güvercinisin
Karanlýða savaþýn ne güzel...
Barýþ güvercini yunus dilin...
Diller onu hatýrlatýn þimdi


Ýsmail’in nurlu ayaklarý
Eþeleyince çölü
Zemzem fýþkýrmýþ ya…
Bereketli bakýþlarýn
Hep olsun asrýn çöllerinde.


Benlik kalmadý bende
Yok olunur sende
Gönlüm ilim denizinde þimdi
Güller þimdi gönlümde....

Camilerin beyaz güvercini
Batmadý güneþ
Girdim aþk hastanesine
Açtým yaramý


Ayrýlýktan aðlar gözüm
Hasret ateþ içimde

Gönlüm bir sarmaþýk
Çaðrýsýna aþýk güneþin
Çiçek çiçek gülücükleri var güneþe þimdi…


Camilerin beyaz güvercini
Haya deryasý
Kur’an nurunun pervanesi
Minareler kalem kalem ýþýk Ýstanbul ýþýk þimdi
Susmuþ bende yalanýn karanlýk dili...
Þimdi yýllar yýlý koþtuðum o ýþýklar
O yýldýzlar...
Sofrasýnda gönlümün...

Konuþ içimde güneþ ýþýk kelimelerinle
Sars bu asrý güneþ ýþýk kelimelerinle
Iþýk sözler aksýn sofrasýna gönlümün
Iþýk sözler aksýn çöllerime
Çöller onu hatýrlatýn þimdi

Hangi yol varýr aþk þehrine bileyim
Yunuslarýn mezarý aþk þehrinde
Ellerimde cömertliðin çiçekleri
Alnýmda secde çiçekleri

Camilerin beyaz güvercini
Þu gönlüme güneþi getiren
Baharý yaþar gönlüm
Gül sevgiyle gül oluyor gönlüm...
Güller onu hatýrlatýn þimdi


Geldin çölleri aþtý mecnunum…
Iþýk vurdu bahçemdeki bülbülün gözüne
Sabrýn meyvelerini topladým þehrimden
Kendime ait bir sokaðý yoktu þehrimin…
Gönlüm haritadaki bütün ülkelerden büyük
Bir mum yakýlmadý yýllarca
Karanlýklar yumaðýsýn gönlüm yýllar yýlý...


Ýþte mavi göklerde uçurtmalar gibiyim...
Güneþ benim gözlerimde doðdu ve çocuklarýn
Güneþlere uyanmamýþtým ben hiç
Aþk þehrine varmadým yanmadým ben…
Bin alevli bir sözle yakýþýn güzel
Gönlüme kelime kelime ýþýk ýþýk akýþýn güzel
Eczaneler hep uzaktý
Yüzümü güneþlere tutuþun güzel
Beyaz kelimeler öðrettin
Beyaz kelimeler gönlümün beyaz anahtarlarý
Geldin her geliþin baharlar gibi
Aþk þehrinin yaðmurlarý da yaðmamýþtý gönlümün topraðýna...
Kucaðý gül dolu gelen gönül bahçývaným…
Sonsuz yaðýn yaðmurlar
Ýstanbul’un nisan yaðmurlarý gibi


Beklenen kim
Neden gelmedi diyordum…
Geldin
Sözlerinde uyandýran ateþ
Geldin güneþ güneþ
Gözlerinde sýcak denizler...
Baharý çaðýran rüzðarlarlarla geldin …
Ümit bir çýnar aðacý oluyor bende



Güneþsizdim yýllar yýlý
Geldi gül kokulu
Yýllar yýlý gizli kalmýþ bir ülke buldum içimde...
Güneþlerle geldin ülkeme
Elin öpülür ayaðýna kapanýlýr ey güneþlerle gelen

Karanlýk yýkýldý bende
Bahçývan eller sabýr meyveleri dikti bahçelerime
Sevgi çiçekler ekti topraðýma
Mavi uçurtma olurum bulutsuz göklere her bahar...
Bu asrý bir bahar kýl bu öksüz gönle Allah’ým

Seni tanýmazdan önce
Yýldýzlar ýþýk vermezdi
Yoktu mavi denizler...
Nereye gidiyor anlamazdým gördüðüm izler

Gönlümü diriltmiþti sözlerin
Gururdan,kibirden geçtim
Kuþlar,uçurtmalar uçmada göklerimde

Elin öpülür ayaðýna kapanýlýr
Ey güneþlerle gelen
Söyle adresini adýný duymadýðým güneþlerin...
Gönül ustasý senin eline
Deynek olsam gezdirsen beni
Bana en güzel rutbedir bu
Gönlümün ülkesinde bir savaþ var Bedir bu


Camilerin beyaz güvercini bakma ellerime
Ellerime aþýlanmamýþ cömertlik
Yüreklere indi mertlik
Ellerim sarmaþýklar gibi çiçek açýyor uzuyor o maviliðe
Güller ektin bahçelerine her gönlün
Ateþler ektin bahçelerine her gönlün
Kýþýma baharlar getirdin
Baþlar bende ateþe susuzluk
Baþlýyor güneþe susuzluk
Isýtan güneþlerle geldin


Gecenin karanlýðý sökülürken
Aþký heceledi gönlüm
Çeþmelere koþtu kirli ellerim
Seccademin güneþlerinde alným

Iþýklar saçarken ay sözlerin...
Iþýklarýna ölünür senin

Yalnýzlýða öfkem hiç bitmesin Allah’ým
Karanlýða kavgam hiç bitmesin...
Seccadem akýt nehirlerini ýþýðýn
Seccademe boþalt denizlerini sevgi..
Topraðým hasret büyüt uçurtmalý göklere…

Gül bahçelerim nalan…
Gönüllerde en zalim eylül...

Güzel insan seni tanýdým
Karanlýðým zalim geceler yaþatýrken
Camilerden ay gibi doðdun
Nur kesilirdi camiler...
Camiler mutluluk çeþmeleri...

Elim yüzüm kirli varmýþtým camilerin dizlerine
Arýnmýþým yüz sürerek güneþin ýþýktan izlerine...
Karanlýða isyaným yýldýz oldu gözlerinden aldým ýþýðý
Gönlüm þimdi Mevlana aþýðý Yunus aþýðý
Bahar rüzðarlarýný estir gönlümün topraðýnda...

Geçtim yalanlardan
Þimdi atlarým ufuklara koþuyor
Ölüm bile tatlandý sofranda
Gönül ustasýdýr ellerinin ýþýðý
Gözlerinde yýldýzlarý karanlýðýmýn
Bahar getirir sesin, gölgende diriliþ...


Ýnandým sensin Hüda’nýn üstümüze diktiði güneþ
Asra tevazu güneþi
Asra aþk güneþi …
Gecenin karanlýðý çökmeden üstümüze ýþýklar saçtý ay sözlerin...
Gönüllere ýþýklý yollar açtý ay sözlerin


Ýnandým sendin camilerin beyaz güvercini
Sana soruldu ýþýðýn adresi
Nurlu yiðit pýnardýn büyük susuzluða
Güneþi getirdin diktin karanlýklara...

Ýnandým sendin güneþi Allah yolunun
Camilerin en beyaz güvercini...

Mataralar dolu ümit
Ufukta güneþ þimdi
Kýrlarda sarý çiçekler þimdi
Gönlün çorak topraðýnda fidanlar büyüyor þimdi...
Ýþte aþk alev üflüyor
Cüce gönlüm dev þimdi
Zincirler eriyor
Fidanlar gül veriyor
Nehir gibi pak hayat þimdi...
Nehirler onu hatýrlatýn þimdi

Asra aþk güneþi olan…
Mutlu uyu mezarýnda...

***
Hayatýn çöllerini de tanýdým...

Her mecnun aþamaz çöllerini
Çöllerde yiten nehirler bilirim...

Acý Allah’ým
Çölde yiten nehirlere
Yýkýlmýþ viran þehirlere
Sardý aklýmý gül kokusu
Gönlümde kulluðun hasý
Silindi gönlümün pasý
Yýktý tek tek duvarlarýný atlarým koþularda
Bir akýncý gönül bu
Aðlatýn günahlarým
Savrulsun hallaç pamuðu gibi göz yaþlarým...



***
Aþksýzdým, azýksýzdým... ölüydüm yýllar yýlý.

Vurdu gözüme aþk güneþi
Gönlüm bir aþkýn elif-ba’ sýnda þimdi
Medineyi heceler,Mekkeyi heceler...
Yunusca alfebesi bu aþkýn yýkýlmaz mý geceler

***
Hayatýn kýþlarýndaydým yýllar yýlý
Eylüller de yaþadým...
Yazýk ettin çocuklarýna karanlýk
Zalim bir hayatýn akýþlarýndaydým yýllar yýlý

Bahara erdi gönlüm...
Geçti kýþ günleri

Gönlüm
Büyüttü ýþýðý
Yaktý ateþi...
Aþk meyvesi oluyor ömrüm...
Ölümden sonra bir çiçek kalýyor gönlüm
Camilerin beyaz güvercini tek sensin
Ölümü bahçeme diktin gül açtý ölüm


Mezarlarýn serinliðindeyim þimdi
Atlarým koþulara hazýr...
Beni her gün sýgaya çeksin ölüm...
Topraðýma çiçekler eksin ölüm

Benim tek rüyam gül ölüm
Ay-yýldýzlý bayraklara sarýlý ölüm
Iþýktan el bildim ölümü hep
Yeni çekilmiþ resmimde bile gördüm ölümü hep
Tozlu bir yoldu ölüm
Ölüm görülsün her eþyada bana
Vaaz eden dildir ölüm
Beni her gün sýgaya çeksin ölüm...
Gül açar bende ölüm
Iþýk saçar bende ölüm

Ölüm bu hayatýn nesi...
Ölüm bana altýn hazinesi
Ölüm üstümüze yaðar nur gibi
Hayatýn baþlangýcýnda...

Ney inlesin ben inleyeyim
Hayat hasret sýnavý...

Kandiller lambalar çaðýrýyor beni
Kur’an yýldýzlý gök yüzü...rahlelerde
Aþkýn elif-basýný heceler rahleler
Rahlelerde Menzil...
Rahleler kandil

’Bana seni gerek seni demiþ... ’Yunus
Aþk güneþi gönlüme Yunus
Yunus kurmuþ gönlüme üs

Seccadem bir leyla
Acý bana ey mevla
Sýcak yataklardan geçtim...
Yürüyorum ateþlere

Kandille yetinmiyor güneþ diyor gönlüm...
Ýhlas bahrinde aþk semasýnda
Cemal var her duasýnda

Camilerin beyaz güvercini tek sensin
Yaratýlaný sevmeli yaratandan ötürü...dedin
Bu ateþ güldür yürü dedin
Sensin hasreti gül gül heceleten
Camilerin en beyaz güvercini tek sensin


Söyleyin gönül çobanlarý
Söyleyin gül nedir
Söyleyin gönül nedir
Yýldýzlarý gibisiniz göklerin
Yerde yýldýz yýldýz...
Iþýk saçanlar gönüllere
Þimdi yolumdasýnýz iz iz
Damla idim oldum deniz

Nerede yolu yaylanýn
Aþk yaylalarý nerede
Köyümün meralarýnda koyun kuzu
Aþktýr hayat sofrasýnýn tadý tuzu
Aþkla güler gönlün yüzü
Aþktýr gönlün gözü
Aþktýr ilmin özü
Gönle sur sesidir aþk
Gönlün canýdýr nefesidir aþk
Gönlün ýþýklý kafesidir aþk
Nurlu yola kilitlenir gözleri gönlümün
Berrak derelerin sesi
Boþalýrken kaval sesine
Þimdi geceler bile kul sesine
Camilerin en beyaz güvercini tek sensin

Daðlar ile taþlar ile çaðrýlsýn mevla
Gök yüzü mavi tahta
Vefa gerekir ahta
Kuþlar harfler gibi
Aðaçlar yeþil mürekkep yerde...
Kalkýyor her an bir perde
Camilerin en beyaz güvercini tek sensin


Camilerin beyaz güvercini
Güvercinler uçsun sen kal
Sevdam neden ayak altýnda bu asýrda...
Bana güneþ dualar öðret
Musa’nýn asasýna eþ dualar öðret

Duada yer-gök...
Þimdi pak gönüller yola koyulsun
Arý gönüller bala koyulsun
Bir dünya verdin hayal bile olsa gökleri yýldýzlý...
Yer gök Kur’an çiçekleri
Camilerin en beyaz güvercini tek sensin

Iþýklý asýrlarý okuyorum þimdi
Iþýk ýþýk zaman ve çað
Yolumuzda üzüm ve bað
Güneþlere pervane güneþler
Komþudan,komþuya taþýnan ýþýk sofralarý…
Yahya efendinin mezarýnda kandil kandil fatihalar þimdi...

Hidayet nasip oldu þükür
Derim kimi gün Fuzuli gibi:
Yoktur anýn yanýnda bir kýlca itibarým...
Yoktur anýn yanýnda akýlca itibarým

Ayrýlýk ateþiyle piþmiþ Mevlana...
Bu yolun çileli yolcusuyum
Kendime geldim geleli yolcusuyum
Ney gibi inleyen...

Gönlüm kutsi bir yolculuktadýr hep
Elimden tutsun bir melek
Elimden tutsun bir melek
Dönsün birde benim gönlüm için felek

Yaþ kýrk
Çiçek zamaný gönlümün
Damarlara koþuyor kaný gönlümün
Maviliðe uzadý
Ateþtir dudaklarýnda ýþýðýn tadý
Tutunup ýþýðýn iplerine...
Sarmaþýk çiçeðim
Hep bahçelerde açsýn
Hep koþsun maviliklere
Göklerdeki derinliklere
Ey ýþýk dertlerime ilaçsýn
Yerlerde çok süründü sarmaþýk çiçeðim

Kara bulutlarý vardý hayatýmýn...
Otuz yýl,otuzbeþ yýl
Güneþi göstermeyen

Ey maviliðin yolcusu...
Ah mavi göklerde çiçek açma zamanýn ne zaman…...

Camilerin beyaz güvercini
Damla suyun
Denize hasret var özünde...
Yaktýkça yaksýn beni hasret
Nurlu bir ölüm þimdi marifet

Yak topraðýmý aþk
Ýsyan otlarý büyütmesin topraðým daha...
Bir karanlýk ki topraðým
Arýnmadý elli yýlda
Yansýn savrulsun topraðým

Sensin ateþi gül gül heceleten
Camilerin beyaz güvercini tek sensin

Ýmar ediyor gönlümü
Gönül ustasý ýþýklar
Ýncinme benden
Deli nefsimden
Ben de bizarým
Camilerin en beyaz güvercini tek sensin


Yanmak ister gönlüm baþladý yolculuðu...
Annesiz bir çocuk
Nasýl aðlarsa öyle aðlar
Gel der Ýmdat der anne der..
Annesiz çocuk
Baharda meyve verir çubuk...

Perdeler kalktýkça
Vardým secdeye
Dünya gurbet...
Gördükçe
Vardým secdeye
Gönlümde hasret ateþi
Gönlümde bu hasretin güneþi
Yandýkça vardým secdeye...
Alným bir at koþusu var ýþýða
Yunus’un ilahileri çivili dilime
Osmanlýnýn adalet kýlýcýný tutuþtur elime

Camilerin beyaz güvercini
Can gönül ustasý
Dedim gönlüme binlerce kez:
Yandýkça yan gönlüm
Çünkü bir gurbet burasý...
Oyuncaklarýný kýr gönlüm
Aþk þehrine gir gönlüm
Gönlümde dað sevgileri Yunuslarýn Mevlanalarýn
Iþýða yolcu olsam ömrümce

Binlerce ömür...
Perde perde yansa gönlüm
Secde secde alným koþsa ýþýða...
Secdelerdedir güneþ hayat

Ýlmin yok kimselerde
Ahlaký güneþ olan
Filleri gönlümdeydi Ebrehe’nin
Tanklarý vardý nefsimin
Öðütleri kýlýç olan
Sözleri kalkan olan
Zikri sevdiren
Feyiz ýrmaðýndan içirdin…
Borcum büyük sana al gönlümü
Büyü gönlümde can gönül ustasý
Bir çiçek yetmez sana bütün gönüller senin
Büyü bütün gönüllerde büyü ve büyüt gönlümü
Sevgin büyüyor gönlümde can gönül ustasý
Viran gönlüm saray oldu senin elinde


Yoluna nasýl kurban olunmaz gönle koþan güneþ
Sana güneþ desem de gökteki güneþ deðil sana eþ
Þimdi mezarýn baðlýyor aþka gönülleri o sönmeyen ateþ
Ben sana nasýl kurban olmayayým
Haykýrdým cihana adýný
Sosyal Medyada Paylaşın: