Zifiri bir sükuna býraktý bu gece kendini kent kimi görsem mahcup kimi görsem þaþkýn herkes suskun ve umarsýz saçlarýndan güneþ saðayým küçük adam ne çare! zaman zaman dedikleri yorucu bir zincirleme öylesine menfi öylesine alçak yarýn yine gün doðacak zindanýma bir parça nohut bir parça ekmek bu hüzünler hep biraz mercimek kokar hep biraz mercimek . yarýn bugün olunca derdi þair yarýn bugün olunca zaman gülerek el sallayacak ardýmýzdan aldýrma küçük adam sana yüzmeyi öðreteceðim kuytu bir koyda kendini denizin tuz kokusuna býrak býrak ki buradan uzaklaþalým bu insanlar biraz daha kalýrsak eðer saðlam kalan son yanlarýmýzý da alýp söküklerini yamayacaklar þefkatimden yaralýyým diye beni züccaciyeci mi bildin a caným
iyisi mi sen yine git de biraz su doku! eþsesliliðinin güzelliðine vurulayým güzel Türkçe’m kimileyin ne de þakacýsýn!
Sosyal Medyada Paylaşın:
imitasyon düşler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.