Saat gece yarýsýný gösteriyor. Penceremin önündeyim. Yine için kan aðlýyor. Kötü bir günümdeyim. Dýþarýsý zifiri bir karanlýk. Sokak lambasýnýn verdiði ýþýkla, Gecenin sessiz sessiz aðladýðýný görüyorum. Ve bende eþlik ediyorum geceye. Sabaha kadar aðlaþýyoruz birlikte. Günün ilk ýþýklarýyla, onun göz yaþlarý diniyor, Zifiri karanlýðýnda sonu geliyor. karanlýk yerini,pýrýl,pýrýl bir güne, Sýcacýk bir güneþe býrakýyor. Oysa benim içimdeki,fýrtýna ve acý, Ne doðan güne, ne de sýcacýk güneþe raðmen dinmiyor, sanýrým dinmeyecekte, Ama bu acýyý sindirerek, yaþamayý öðrendim. mecburen yaþýyorum. Evet sadece yaþýyorum.O KADAR.....
SONBAHAR 53
Sosyal Medyada Paylaşın:
sonbahar53 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.