utanırım onurlu asaletimden!

ne olur bakma bana öyle tersten
mahcup halin üzerken beni
dünlerinden kalma yorgunluðun
takatsiz býrakýrken seni
sokaklarýnda baykuþlar tetikte
son nefesini akbabalar beklerken
direniþ göstermeden gidersen eðer
sularýn çekilirse boðazlarýndan
gemilerin saplanýrsa bataklýða
çýnarlarýn kök salmýþ topraðýnda
can damarlarý bir bir yok edilirse
tarihin iz düþümleri silinirse
ak sayfalý geçmiþinden
ben utanýrým onurlu asaletimden!

evlatlarýn kardeþ kavgalarýnda
caddelerinde kanlarý sebil olmuþsa
hele birde içten içe feth ediliyorsan
sana can-ý kurban olanlar
hala oyunda, oynaþtaysa akþamlarýnda
ezilen evlatlarýn kimsesiz
sömürülen kýymetlerin sahipsiz kalmýþsa
pazarlanan çocuklarýn yitmiþse
zambaklarýn saksýlarýnda zehirlenmiþse
uçuþan güvercinlerin kanadý kýrýksa
ben utanýrým onurlu asaletimden!

yeditepende nankörleþmiþ morrisler
ya da manukyanlar çadýr kurmuþsa
sen benden el çekiyorken yavaþtan
sahipsizliðinde bizansa yar olurken
seni bu hale koyanlara öfkelerim büyük
yüreðime kazýnan o büyük andýnda
kimselere yar etmem en büyük yeminle
sanmaki ben gaflet ve ihanetteyim
seni,namerde býrakmayacak kudretteyim
dün kavgalarýmdaydýn bugün gibi
yarýnlarda kavgalarým sen olacak
unutursam ecdadýma verdiðim sözleri
iste o zaman ben
utanýrým taþýdýðým onurlu asaletimden
melekler þehri ÝSTANBUL’um!..





Sosyal Medyada Paylaşın: