HULUS-İ KALBLE…
Dost bilinen dostlarýnýn kederleriyle mükedder
Hem de sevinçleriyle mesrur olandýr hasb-el kader
Ýyi günde yaklaþanlar ne hikmetse pek fazladýr
Kötü günde selâm bile vermeyenler aþinadýr
Zülf-i yâre dokununca kuzu ejderha kesilir
Sözde dost geçinenlerden bir gün mutlak vazgeçilir
Bin akýlsýz dosta yeðdir bir akýllý düþman elbet
Kûþe-i izbende geçmez bütün ömür, gel de sabret
Maddeyi mânâya üstün görenler pek çoðalmakta
Fâsid daire içinde kalanlar hep yoðalmakta
Önce kendinle barýþýk olman gerek bu kulvarda
Ayný minval üzre soluklanmalýsýn has ummanda
Dost kazanabilmek için salt iyimser olman yetmez
Özverili ve diðerkâm yüreklerde sevgi bitmez
Memba-ý sevgiden içen kolay kolay cana kýymaz
Cana kastedenler ise kesinlikle iflah olmaz
Hýrslanmadan var’la yetin, kendine yet, haddini bil
Þayet güçlü olacaksan büyük düþün çalmasýn zil
Ýlim de bir ibadettir çalýþ, araþtýr ve öðren
Bilmemek ayýp deðildir müspet bilgilerle bilen
Sevgi, saygý ve hoþgörü karþýlýklýdýr kuþkusuz
Abesle iþtigal olur olmaya yürek duygusuz
Duygun, düþüncen, amelin aslýnýn has aynasýdýr
Ol lehçe-i lisanýnsa harsýnýn vasýtasýdýr
05.02.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.