Ýlkbahar müjdesiyle düþtün havaya
Bir menekþe edasýyla açtýn cemrem
Sýmsýcaktýr nefesin, doldu semaya
Misk-i amber kokularýn saçtýn cemrem
Bak acý poyraz teslim etti kendini
Serçeyle kanatlanýr nameler cemrem
Ýhsanlar doldu taþtý, yýktý bendini
Þahit melekler, aþka ameller cemrem
Yürekteki buzlarý çözerek suya
Gönl-ü þelaleme doðru aktýn cemrem
Ýþte uyandý, çatlak hasret-i ruya
Rahmet-i bulutla þimþek çaktýn cemrem
Dalga dalga olmuþ deryadan öpüyor
Kumsalda kulaklarým, þýrýldar cemrem
Gurup altýnda yakamozlar kopuyor
Vurdukça aþk teline mýrýldar cemrem
Sonra usulca girdin þule topraða
Fýsýlda tohumlara nidayý cemrem
Filizlenerek düþtün taze yapraða
Belli ki sen bu gönlün miladý cemrem
Topraksýn sen, yüzünde açýyor güller
Konup baðýna ötüþür bülbül cemrem
Dalýnda taze meyve, tatlanýr diller
Zira doyamaz tadýna gönül cemrem
Ve nihayetinde baþladý izdivaç
Tutuþur eller, olur kördüðüm cemrem
Ýlahi bir kudretle çizilir mizaç
Beline sarmaþýklar ördüðüm cemrem
Görünce siman çiðdem, çimendir gözün
Güneþ tepemde yakar yurdunda cemre
Kýrýk kaleme vuku sevdadýr özün
Þehzade’ye düþense dördüncü cemre
ÞAKÝR SAVAÞ(OZAN ÞEHZADE)