küçük kadýn seni dudaðým bilsem kýrmýzý kimi öpsem sen, ve gözleri kristal, uçurum çiçeði. Ýnadý rüzgar kesiði, ah benim uzaðým denize kokunu býrak martýlara sesini ve birgün bir zaman biçiminde fark etmez yolum yanýna düþerse tut beni küçük kadýn tut ki düþüm tut ki ellerin iz düþüm denizi düþün birde beni bir ben bir diðeri küçük kadýn...
saçlarý gece karasý esmer boyasý nasýl çizsem seni bilemem yüzün kavislerini ah dudak bükmelerini küçük kadýn bulutlarýn üzerini bilmek gibi ellerini koynumda bilmek kahve telvesi göz bebeklerini iki parmaðýmýn ucu gibi hassas, öyle yivli nara atýmý aramýz birbirini duymaz kýyýlarýmýz dalgadan köpük seç kendine sýkýþ bir yerlerine denizin küçük kadýn tut ki mavi umuttur tut ki mavi um. tut ki seni maviden seçeyim çiçeðim denizi düþün birde beni bir ben bir diðeri küçük kadýn…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fosforlu Devriye Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.