Yine gün doðuyordu dün geceden ayýn kayboluþuyla.. güneþin ilk ýþýklarý beliriyordu perdenin arasýndan içeri sýzýyordu ve gözlerime çarpýyordu iðri iðri.. Kamaþtýrarak açýyordum göz kapaklarýmý ve sabah olduðunun farkýna varýyordum.. Taze bir nefes çekiyorum önce sonra doðruluyorum yataktan birden yine yokluðunu farkediyorum.. Az önceki huzurum kayboluyor bir sýkýntý basýyor içimi.. balkona çýkýp bir cigara yakýyorum.. ikinci nefeste kýrýp atýyorum çünkü öksürtüyo meret þey hiç alýþamadým bu illete ne kadar çabalasamda.. Derken karnýmýn boþluðu rahatsýz ediyor yiyecek biþeyler aranýyorum atýþtýrmalýk.. Ama dolap bomboþ evde hiçbiþey yok ceplerimi yokluyorum para yine suyunu çekmiþ.. anlaþýlan bu gün de aç kalýcaz..
Ulaþ Tuzak
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ulaş Tuzak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.