Yalnýzlýðýn kollarýnda Neler çektiðimi bir bilsen Yerime sen aðlardýn Gecelerin karanlýðýnda Soðuk yataðýnda…
Ve nihayetinde Dayanamazdý gözlerin Dalar giderdi Sýrýlsýklam olan yastýðýnda…
Sabah olur Hiçbir þey istemez canýn Ýnadýna yaþarsýn Ölmekten korkarak Belki de bir gün Biteceði ümidiyle Ýstemeye istemeye yaþarsýn iþte…
Hayatta çoðu þeyi Iskalayarak Baþka þey ve baþkalarý için Tüketirsin ömrünü Oysa onlar kýymetini hiç bilmeyecek…
Neler neler verirsinde Hiçbir þey almamýþ gibi Bön bön bakarlar Vermeden dahasýný da alýrlar…
Sense beklersin Bir gün Ya kurtulursun diye Ya da Gözün açýk Hayata gözlerini kapatýrsýn Kim bilir…
Kimse bilmez Ben yaþarým bunlarý Ben bilirim Yalnýzlýðýn acýsýný… Her günü sabahsýz Ben taþýrým yarýnlara Yalnýzlýðýn karasýyla…
Yalnýzlýðýna attýðýn Kumsalýna varamadýðým Acýlar denizi alýr beni Her gün her dem Basar tuzunu yaralarýma Acýlarým tazelenir Yeniden yeniden… Sosyal Medyada Paylaşın:
hakan tarık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.