YAŞAMAK...
Yaþam…
Doludizgin yaþamak,
Çýkmak Everest’in zirvesine öylece,
Kýzgýn kumlarýn üzerinde yalýnayak yürümek,
Aþýlmasý güç okyanuslara kulaç atmak,
Nefesin zorlanana dek kahkaha atmak,
Acý çekmek aþktan,
Aðlamak hýçkýra hýçkýra,
Dua etmek dilediðin olana dek,
Anne kucaðýnda þefkate boðuluncaya kadar…
Memleketini sevmek, topraðýný iþlemek,
Yaþam,
Sevilmesi zor kadýna delicesine aþýk olmak,
Dövüþmek uðrunda düþüncelerinin, bir an düþünmeden…
Baðýrmak, dur diyebilmek savaþýn ortasýnda,
Bakabilmek orda ki çocuða,
Masum gözlerinden akan sellere,
Bacaðýndaki, yüzündeki yaraya bakabilmek.
Yüreðin sýzladýðý halde, hiç bir þey yapamamanýn kahrolasý hüznüyle bakmak.
Yaþam…
Tuhaf bir kurgu,
Savaþýyla, mermisiyle, bayram þekeriyle,
Yorgunluðuyla, miskinliðiyle yaþam…
Bir tarafta coþkulu kutlamalar, partiler,
Bir yanda bombalar, uçuþan mermilerle, yaþam...
Yaþam…
Alfabeyi öðrenirken daha,
Emeklerken o küçük elleriyle,
Hayatýnýn ilk kelimelerini öðrenirken daha günahsýz dudaklarýnda,
Annesinin yüzünde ki endiþeye anlam veremeyen
Veyahut bir daha görememek onu,
Daha da kötüsü gözünün önünde onlarýn vahþetine tanýklýk etmek,
Savaþý, çaresizliði, güçsüzlüðü iyice öðrenen,
Konusu onlara uygun olmayan ve sonu iyi olmayan bir filmde,
Savaþýn baþrol oyuncusu olan çocuklar…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.