HER GÜN GÖNÜL YIKAR OLDUK

Ne hallere düþtük yine,
Þerden þer e batar olduk.
Ýçimize sine sine,
Ele çamur atar olduk.

Þaþýrmýþýz yönümüzü,
Görmüyoruz önümüzü,
Eðri tutup yolumuzu,
Doðrusundan sapar olduk.

Özler susuz sözler çorak,
Gönlümüzde iklim kurak
Köre ayna kele tarak,
Çarþý Pazar satar olduk.

Mala mülke doymayýnca,
Üst üstüne koymayýnca,
Teraziler oynayýnca,
Ýþe hile katar olduk.

Dost görünür sövenimiz,
Riyakârdýr övenimiz,
Sarsýldýkça güvenimiz,
Kötü zanna sapar olduk.

Sus demedik dilimize,
Kir tükürdük kirimize.
Her birimiz birimize,
Düþman gibi çatar olduk.

Ýhtirasla vurup vurup,
Parçalandýk kutup kutup,
Hakk’a bile kafa tutup,
Þaþý gözle bakar olduk.

Þeytana rüþvet verdik,
Ortamý yersiz gerdik,
Sevgi saygý hürmet derdik,
Þimdi ciðer yakar olduk.

Yaralý sen doðru söyle,
Ne oldu ki bize böyle,
Sarhoþ gibi bakma öyle,
Her gün gönül yýkar olduk.

25.09.2002…..Mustafa YARALI




Sosyal Medyada Paylaşın:

Mustafa Yaralı Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Cömertlik YILLAR NE ÇABUK GEÇTİ Kardeşim Komşuluk ve cemiyet ÖNCE EDEP İYYA……. ÇEVREMDEKİ SURLAR Kıskançlık ALLAH’IM Trafik canavarı kim?