İSTANBUL

Sana..,seni getirdim Ýstanbul’dan
ellerim çapak,ellerim kirpik,
boðazdan söktüm gözlerini...
Bakýþlarýný kalbime gömdüm
Sadece bir iman kaldý orada..., o da mavi.
Onuda alýrdým ya.....,
bütün gemiler terkedecekti yoksa denizi...
Yedi tepesi de þimdi peþimde
Ama ölürüm vermem gözlerini...

Ve ellerini doðadan ayýrdým.
Bir gürültü koptu,
peþinsýra bir feryat...
Ýstanbul’a kafa tuttum býrakmam ellerini...

Tabii saçlarýnýda býrakamazdým.
Tuttum tel tel gökkuþaklarýný.
Dayanamadý...,
Ýstanbul’un içinde ki çoçuk aðladý...
Artýk her þey anlamsýz geldi ki o þehre,
bir bidon benzin döküp yakmak istedi kendini...
Saçýnýn ,birkaç telini býraktým
Ýstanbul’u durdurmaya yetti...

Ama bütün gemilerden söktüm adýný...
Ve bütün izlerini sildim kaldýrým taþlarýndan....
Belli ki artýk gücü kalmamýþtý,
çýt bile çýkmadý Ýstanbul’dan....


Sosyal Medyada Paylaşın: