SESSİZLİĞE VEDA EDER GİBİYİM

Ne için atar dururlar?! ßak yokluðunla sevinen tekil þahýslar, yerini çoðul þahýslara býraktý aðlamaklý gözlerle.. Özler þimdi hepsi, birer birer.. Görürler halimi de, bir sen göremezsin iþte!

Sana “aþkým” demedim ben hiç.. Þimdi “aþkým” demeyi özledim.
Sana sarýlmadým bile ben hiç.. Þimdi kokunu özledim.
Senin gözlerine daldým da ne oldu sanki? Aklýmdan hiç gitmeyen gözlerini özledim.

Gece soðuk..
Gece ýssýz..
Gece sensiz..

Lambalar bile seni hatýrlatýr bana. ßaþýmý kaldýrdýðýmda havaya, bir hayalin karþýmda. Telefon çaldýðýnda, “sen” diye heyecanlanmam da bi baþka.. Ayrý bir hava.. Ayrý bir koku.. Sensizlik ayrý bir tat.. /gidince anladým ..

Yýldýzlar gülümsüyor þimdi bana..
ßu gece ay seni anýmsatýr aþýklara..

ßiliyorum; senin de kalbin kaldý burada.. Kim bilir belki senin de aklýna bir “ben” yatar þimdi.. Çift sýfýrlý zaman dilimi . .

Ýki ileri bi geri gidiyorum. Hayatýmý örüp eline vereceðim zamaný bekliyorum. Nerdesin? Yokluðunda kayboluyorum! Ne de yakýþýrdý üstüne yalnýzlýðým… Tam ölçülerine göre yaþadým. ßak tam istediðin gibi her þey.. Þimdi gidebilir miyim? Hayatýmý verdim eline, þimdi yok olabilir miyim? /Karanlýkta beraberce ..

Zaten olucak gibi deðildi. Üçüncü þahýslara býraktým yerimi..
Oysa birbirimize yeni alýþmýþtýk daha.ßelki daha farklý bir ayrýlýk olabilirdi. ßelki de ayrýlýk olmayabilirdi. /ßen olmasaydým . .

Oysa ben olmasaydým aþk olmazdý. ßen olmasaydým sen olmazdýn. ßiz olmasaydýk inan sevdiðim hayat olmazdý. Aþk olmazdý..Sevda olmazdý.. Ama bir gerçek daha vardý. Ayrýlýk olmasaydý, böyle özlem de olmazdý.
Elveda” diyen ben .. Sahipsizce özleyen gene ben .. Gidince anlarmýþ ya insan deðerini.. “Sen” gidince anladým “hayat”ýn deðerini !

Üzülmüyorum þimdi.. Ödedim hayatýn bedelini!

Virgüllerle baþlayan hayatým soru iþaretleriyle devam etmekte.. Ve bir gün konulacak o büyük noktayý beklemekte..........

Hüzün Akacaksa Satýrlara Bir Kere, Tutulamaz; Engel Olunamaz.
Yürek, Sevdanýn Esiri Olmuþsa Bir Güzel Uðruna Dokunulamaz.
Kalemim Gözyaþý Dökmez, Kaldýrabilse Bu Kadar Aðýrlýðý.
Yürek Ýçten Ýçe, Sessiz Yaþar Hüznünü; Yaþadýðý Sevdasý Gibi...


Bana verdiðin sevgi kýrýntýlarýný istemiyorum. Hepsi senin olsun

Ben aþkýmý kapalý kapýlar ardýnda herkesten gizli yaþamak istemiyorum.
Özgürce dünyaya haykýrmak istiyorum. Gözlerimdeki ýþýltýyý, cildimdeki
parlaklýðý ve gülümsememdeki canlýlýðý herkesin görmesini istiyorum. Evet bu aþkta her þeyi bilerek yaþadým seninle ama artýk sadece sevgi kýrýntýlarýný istemiyorum.

Ýþte sana bir kucak dolusu sevgi, onlarý sana geri veriyorum.

Biliyormusun, seni çok özlediðimi; özleminden kalbim delice çarptýðý zaman ve bir kor gibi yanýnca içim, anladým. Seni özlüyorum. Senle ilgili herþeyi çok özlüyorum ama en çok bana baktýðýn zaman yüzündeki ifadeyi, tatlý gülüþünü, yüzünün kýzarýþýný, maðrur kalbini, sesini duruþunu bakýþýný yani hemen hemen herþeyini özlüyorum.
Sen, sana olan özlemimi bile umursamýyorsun ve bu özlemin benim için ne kadar özel olduðunu da anlamýyorsun.

Ýsyan etmek, baðýrmak, çaðýrmak, bütün dünya ile çatýþmak ve karanlýkta �artýk yeter� diye haykýrmak istiyorum. Ama gücüm yok.
Ýþte al sevgilim, yeni bir sevdayý kesinlikle yasakladýðým kalbimdeki son sevgi kýrýntýlarý, senin olsun...
KIRINTILARLA BESLENEN BÝ AÞK ÝSTEMÝYORUM BEN ARTIK . . .

Bir damla sevdanýn adýdýr Gözyaþý.. Nefes almaya baþladýðýnda nerede sonlanacaðýný bilmediði bir yolculuða çýkmýþtýr çoktan.. Sahibinin yüreðini yansýtan aynada hayatýn býraktýðý izlerden süzülür usul usul.

Eðer dayanabilmiþse benliðini kavuran hasrete,buharlaþýp uçmamýþsa bütün umutlarýyla beraber gökyüzüne,artýk vuslat zamanýdýr,sevda dertlisiyle yürekle kucaklaþýr..
Yürek,gurbetteki yolcusunu yýllardýr bekleyen hancý gibidir..
Gözyaþýna sinesini dostça açar,bilir dermanýnýn yalnýzca onda olduðunu..
Bütün kuytularýna en kalýn zincirlerle demir atmýþ sevdanýn aðýr yüklerini üzerinden atmak istiyordur artýk..
”Bu zincirlerin anahtarý sensin,kurtar beni”der gözyaþýna..

Gözyaþý,yolculuðunun anlamýný keþfetmenin verdiði güçle her limanýný bildiði bir okyanusu dolaþan denizci edasýyla zincirleri açmaya baþlar..
Hasreti serbest býrakýr önce,bütün özlemler kaybolur..
Ardýndan tutkuya koþar,aþkýn belini büker..
Sýra son zincirdedir..

Sevdanýn ilk zinciri olan Aþka endiþeyle yaklaþýr gözyaþý..
O kadar derine yerleþmiþtir ki aþk,zincirin kopmasý yüreðin ölümü demektir..
Birden ürperir..”Ölüm mü,sevda mý?”diye sorar yüreðe..
Yürek son kez cesurca seslenir gözyaþýna..
”Dünyanýn adý yalan,sevdam gerçek olmuþ ne çýkar?”…

@MURAT TÜRKAN@
Sosyal Medyada Paylaşın: