Kış Rüyası

bu gece benimle uyudun belki
ama biliyorum uyandýn bensiz
nedensiz bir huzursuzluk içinde
gezindin sehere dek bedensiz

rüyalar gerçekten pek karýþýktý
hep genç halleriyle gördüm
bizden önce göçüp gidenleri
nurdan kalýplara dökülmüþtü
özlediðim bedenleri
hele de babamýn o güleç yüzü
cennette dolaþan avize gibi
yenmiþti ölümün karanlýðýný
ve ciðerparem büyükannem
duvarlar büyüklüðündeki tuvallere
habire resmediyordu
iffetli kadýnlýðýný

yorgunluk hissetmeden dik yokuþlarda
rüyada bir hayalin peþine düþmek
nasýl bir duygudur tarif edemem
diyordun kulaðýma fýsýldayarak
ve ekliyordun tebessümler eþliðinde:
"gelmiþim gelmenin son sýnýrýna
artýk bundan öteye gidemem..."

hayra yordum yine hayat rüyasýný
dünyasýný yýktým baþýna faniliðin
duymazdan geldim bir bebek feryadýný
gezinirken sahibi meçhul bahçelerde
dikenlere takýlmýþ beyaz bir gelinliðin
izleri vardý kýrmýzý güllerde
þafaða bir adým kala
tekrar geceye döndüðümde....

Sosyal Medyada Paylaşın: