Burnumdan solumaya baþlayan bin yýllýk suskunluk ayak uçlarýmda hissettirmeye baþlamýþken kendini dikenüstüyüm ayaküstü dur demeden anlamayan bir çocuðun peþine takýlan sabrým kýrývermiþti taþlarýný dere tepe düz gidilen bir coðrafyanýn öylece orta bir yerinde Hiç oralý olmayan dünyadan öcünü alýyordu ayaklarým yollar tepiyordu yalýnayak [ /italik ]
Sosyal Medyada Paylaşın:
bounestun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.