Ha toprak, ha taþmýþ, Zamana karýþmýþ. Asýrlarca topraða çakýlmýþ bir taþ gibi Kýpýrtýsýz. Bir kuþ sesi öylesine, nerde, ne zaman? Sahipsiz, Denizin sularýnda cývýltýsý... Kayýp giden ne? Sulara kapýlmýþ bir çöp gibi Sürüklenen hayat mý? Savaþ veriyor akýntýya karþý. Vuruyor baþýný kýyýdan kýyýya, Savruluyor oradan oraya... Kim bilir? Menzilde son durak, Çürüyüþ mevsimi ne zaman* Her kuytuda bir bekleyiþ, Her tutunuþ bir masal... Sonra sürüklenmek oradan oraya... Peþindeki sularýn dilinde Bir aðýt, usul usul mýrýldanan... Dinlenmek bir salkým söðüdün dibinde, Takýlýp bir bilinmezde, Ya da bir kuþun gagasýnda Uçmak, Ne zaman?
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
nur49 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.