Binlerce deliði olan bir süngeri andýran,
Durmadan sömüren bu þehir.
Bana,
Issýz köþelere çekildiðim anlarý hatýrlatan,
Ýçimde yeniden akmaya baþlayan zehir.
Kucaðýna düþtüðümüzü bilircesine,
Yeni doðanlara bile el koyan zalim.
Gülecegim gün yakýndýr,
Çelik bir yumruk gibi kalkýyor elim.
Köþeme,
Yani binlerce sünger deliðinden birine,
Çekilmiþ,
Hatýrlamaya çalýþýyorum,
Bugün gördüklerimi.
Fakirliðin çeþidi o kadar çok ki,
Karýþtýrýyorum hepsini biribirine.
Bir bütün gün,
Geçen herkezin ayaklarýna bakan,
Ayakkabý boyacýsý geliyor aklýma.
Bir simitcinin cýðlýðý hala kulaklarýmda.
Allah kelimesi ile kalkan kollarda,
Yüzlerce umudun yanýp söndüðü bir anda.
Hatýrlamaya çalýþýyorum,
Belediye otobüsünün krýk camýný.
Gölgeleri kendine siper edercesine saklanan,
Dilenciyi hatýrlýyorum.
Yanýmdam geçen Chevroletin,
Kýracaðýn geliyor camýný,
Kendime saklýyorum,
Ýçimde gittikce büyüyen hýncýmý.
Rýhtýma yanaþýyorum Eminönünde,
Deniz rüzgarýnýn býraktýðý izleri görüyorum,
Balýkçýlarýn suratlarýnda.
Deniz oynak,
Deniz kirli,
Deniz telaþlý ve terkedilmiþ.
Aynasý sanki balýkçýlarýn deniz,
Zýplayan,
Cançekiþen balýklar dost olmuþ balýkçýlarla.
Bir resim,
Bir balýkçý resmi rýhtýmda.
Telaþlý,
Canlý bir deniz,
Balýkçý ise sadece bir isim.
Telaþla oynuyor deniz ama sessiz,
Bir balýkçýyým bende,
Herhangi bir isim.
Telaþ sarmýþ Ýstanbulu..
Bir savaþ baþlamýþ,
Ýstanbulun duvarlarýnda.
‘’Köle etmeyin kula kulu’’
Damla damla isyan canlanýyor,
Ýstanbulun duvarlarýnda..
Ýstanbulu çöp basmýþ,
Ýstanbul çöpü basmýþ baðrýna.
Çöplerin arasýnda bir fidan boyatmýþ,
Fidaný bir çöpcü basmiþ baðrýna.
Yine bir gün ve Ýstanbul sona erdi.
Yine defalarca okudum,
Sessiz çýðlýklarý duvarlarda.
Ýstanbul baðrýnda yaþatýyor devrimi,
Devrim devrim diyor yalýn ayaklar Ýstanbulda.
Ýstanbulu dolaþtým,
Çeþit çeþit yaþadým Ýstanbulu.
Rengarenk insanlarla karþýlaþtým.
Ýçimden lanetlemek geliyor Ýstanbulu.
Dakikalarýn kýymetini yitirdiðini anladým,
Birden kürklerin içindeki kadýna takýlý kaldým.
Zamanýn nerede biriktiðiðni gördüm,
Söðdüm.
Gözlerimi týrmalarcasýna duran ahþap evlere bakýp,
Ellerinde beyaz eldivenli,
Fotör þapkalý adamý hatýrladým.
Ya o çocuk,
Kaldýrýmla bir oturmuþ,
Karýn doyurma çabasýnda,
Hayatýný satýp.
Fotör þapkalýnýn beyaz eldivenlerinin,
Nedenini anladým.
Satýyorum bedenimi,
Zamanýmý sýnýrsýz,
Satýyorum boðaz tokluðuna,
Ben yaþýyorum ama,
Canlý bir varlýðým hatýrasýz.
Efendi !
Ýstermisin beni,
Daha 17 yaiýnda genç ve dincim.
Bir sefer doyurursan beni,
24 saat kölenim.
Baðýrýyor,
Aðlýyor,
Yalvarýyor,
Istanbul yalýn ayaklarýyla.
O yalýn ayaklar ki,
Köprülerini,
Taþýný topraðýný ezmiþtir Ýstanbulun.
Onlarýn tek istediði,
Köle olmamasý kula kulun.
Üstünden buldozer gibi geçeceðim geliyor,
Gecekondularýn üzerinde akbaba gibi duran,
Villalarýn.
Bendeki bu hýnç,
Boynu bükük çocuðun gözünde büyüyor,
Bende o buldozerin altýnda kalanlardaným.
Ýstanbulu dinliyorum,
Siyah,
Koca,
Aç ve periþan bir vücudun gözlerinde.
Ýstanbulu iþitiyorum,
Bir þairin kýsacýk þiirinde.
‘’’’’Ýstanbulu dinliyorum,
Gözlerim kapalý’’’’
Necati Tüysüzoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.