-Sonra adýnýn harflerini göçlerin geride býraktýðý mezarlýklarda buldum-
(Bence biraz düþün.)
Hun’lu bir kadýnýn ayak izlerini geçtim
göç yollarýndan taþýdýðý sesleri
ve bin yýllýk acýlarýmý.
(Hun’lu kadýnlar sarýþýn mýydý?)
Yüzünün soðukluðuna dokunuyorum akdenizli kadýn, sesin nerede?
Çünkü sýcak bir þeye ihtiyacým var.
-Çünkü doðduðum günden beri
üþüyorum.-
(Su ölüm deðil miydi? Soðuk
ve adý henüz konmamýþ ülkelerden geçtik.)
Çayý içemiyoruz.
Yazýk!
Daha iyi geleceðini düþündüm.
Zencefilden
ve biraz gülmekten...(Bu son)
Son diye önüme konulan her þey
senden ibaretmiþ.
Ama son,
ölümü düþünürken bile
adýn kadar gerçek gelmedi bana.
Böyle dedim ellerini tutup:
-Adýný yaz.
Bir tek o zaman inanýrým
varolduðuna.
(Çünkü ad
harflerinin toplamýndan daha çoktur.)
-Senin adýnýn harflerini
Aral Gölü’nün kenarýna kim býraktý?-
Kýyýdaki Adam
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.