Duygu yüklü gemi ayriliga hazirdi,limandan... Yelkene umut baglamis, öfkem hancer olmustu bagrimda. Icime islenmis,nakis gibiydi. Parmagima batan igne öfkemin dozajini kacirmisti. Bir damla umut´un özlemiyle, ne rüzgarlar gecti üstümden savruldum,dalgalar boyu vuruldum,tek heceli ask gibi, sahile... Günes uyandirdi,annemden sonra. Kurumus,bir o kadar da catlamis dudaklarim, hatirlatti sussuzlugumu. Yüklenmis göz yaslarim kirpiklerimin karasindan süzülüp,suyum oldu... Simdi,burada bu sahilde,öfkem dizginlendi. Akti bagrimdan onlarcasi, ve bir o kadar da umutla doldu. Artik, dönüse kestim biletimi.
Duygumun ani kabarikligiydi sadece!!!
29 Ocak 2009 Sosyal Medyada Paylaşın:
benimadımmayıs Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.