’Eve Dönüþ’ adlý çizdiðin resminde ki evine, sýðýndým yine dün gece düþlerimle. kapýnýn ziline bastým çalmadý, sonra þemsiyemin sapý ile vurdum, ahþap kapý ses verdi açan olmadý... perdeyi aralayýpta bakan olmadý, beni sevmeyen ’Kapar’ bile hýrlamadý, o bile anladý dönüþü olmayan eve, boþuna geldiðimi sen ki nereden bileceksin...
bilemezsin, çünkü sen, belki evinde, yemeðini yedin, kahveni içtin, yaslandýn koltuðuna, belgesel proðramýný seyrediyorsun... geride býraktýðýndan bir haber/siz düþlerin misket bombasý gibi dökülür üstüme, gecenin karanlýðýnda, sen ki nereden bileceksin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hikmet Özkul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.