aþ
İşte Evlat
Tek bir odada yaþar yalnýzca baba
Anne, nine, kardeþle birdir evlat
Saðý duvar solu duvardýr odanýn
Yukarýsý tavan, aþaðýsý taban
Aðlasa sesini duyan yok
Korksa sýðýnacak kimse bulunmaz
Yollar ayrýldý yllar sonra
Anne küstürdü evladý babaya
Evlat babayý gömek istemez
Babaysa evlada hiç küsmez
Bayramlarda evladý arar baba
Görünce öcü sanar babayý evlat
Eve kapatýlýr baba köye gelince
Beyinleri yýkanýr hayýrsýz baba diye
Derler o size bakmaz karýþmayýz ha
Varý yoðu akar öbür evlatlara
Uðraþlarý 3 evleklik bahçe için
Ah bir alsalar zengin olacaklar
Baba ayýrmak istemez hiçbirini
Der hepside benim evladýmdýr
Turhani der þaþmaz kantar
Acaba bunlar beni ne sanar
Fatma Kýzýma açýk mektup. Diken nereye batsa mutlaka acýr. Acýmayan yer yoktur vücutta. Sizler benim caným, kolum kanadýmsýnýz.
29.01.2009 aþýkturhani/ ANTALYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.