SAF DÜŞTÜM

Ava gitmiþ iken gönül daðýna
Ben avlandým,bilemedim saf düþtüm.
Yakalandým sonunda,aþkýn aðýna,
Acemilik bilemedim,saf düþtüm....

Aþk dediðin ateþ, kordan gömlekmiþ,
Dipsiz kuyulara dalýp gitmekmiþ,
En sonunda sevdalardan ölmekmiþ,
Acemilik bilemedim saf düþtüm...

Asýl olan güzel günün bilmekmiþ,
Aþktan akan göz yaþýný silmekmiþ,
Geçen ömrün deðerini bilmekmiþ
Bilemedim acemilik saf düþtüm...

Ne kadar aðladým,ne kadar yandým,
Yangýnýmýn dumanýný görüyor sandým,
Yýllarca seviyor diye aldandým,
Yanýlmýþým bilemedim saf düþtüm...

Muradým ;çektiðin çileye deðdi,
Bu aþkýn önünde herkes baþ eðdi,
Bir de o vefasýz bunu bilseydi,
Anlamadý beni bilemedim......SAF DÜÞTÜM.

Ankara 2004


Sosyal Medyada Paylaşın: