Zaman kavramýndan yoksunum Gecem gündüzüm iç içe girdi Ne uyuyabiliyor ne de uyanabiliyorum.. Duvarlar konuþmuyor Kasýtlý yapýyorlar biliyorum.. Loþ ýþýðýnýn altýnda, Kalem tutuþuma hasret kalmýþým gece lambamýn.. Yokluðuma çoktan alýþmýþ belli ki Tekliyor, rahat býrak beni dercesine sanki.. Sen de mi? Hani söz vermiþtin O beni býraktýðýnda.. Hani hatýrlasana, Aydýnlatacaktýn zifiri karanlýk gecelerde Güçlü ruhumun derinliklerini.. Her neyse.. Bir sýr vermek için rahatsýz ettim aslýnda seni.. Bugün sahilde O`nu gördüm Yanýnda sevgilisi vardý.. Yanýmdaki banka oturup Riyakarca izledim.. Martýlara simit atýyorlardý.. Bir an içim ürperdi Sanýrým kýskanmýþtým.. Beni býrakýp gittiði günü hatýrladým Anlamsýzca gülmeye baþladým Aðlamaktan korkarcasýna.. Ýþte o an beni gördü Bakýþmamýz saniyeler sürdü Ve O En iyi bildiði þeyi yaptý yine Arkasýný döndü Ýstifini bozmadan süzülüp gitti.. Sosyal Medyada Paylaşın:
cemerdogmus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.