SİHİRLİ SOPA

Akþamýn ufkuna yýldýzlar yaðdý.
Ay þafaðý öksüz kaldý aðladý.
Bir mutluluk þarkýsý duyduk derinden,
Söylemeye vakit kalmadý.

Yaralandý yürekler.
Yürekler çaresiz…
Ellerimiz,çaresizlik yumaðýný sardý.
Gözlerimiz daldý gitti uzaklara,
Pembe hayalleri yakalayamadý.
Bir suçlu aradýk aramýzda,
Suçlular suçlu bulamadý.
Çirkinleþtirdik bile bile dünyayý;
Dünyaya bakýþlarýmýz donakaldý.

Bir sonbahar hüznü içerisinde yaþadýk.
Mavilikler düþledik hep.
Gözlerimiz gökyüzünü aradý.

Büyüdük küçücükken.
Büyütüldük beklemeden.
Bunca yükü omuzlarýmýz taþýyamadý,
Ezildik istemeden.

Kabullenmedik dünyanýn yalan olduðunu.
Kýrdýðýmýz kalpler,
Hüzün çiçekleri açtý.
Köþe baþlarýnda bulduk kendimizi,
Bilemedik,kimler kimlere avuç açtý.

Bir yalvarýþ þimdi dudaklarýmýzda yaþamak.
Bir umut…
Bir haykýrýþ,akþam ufkuna doðru.
Ýnin!
Ýnin yýldýzlar gökyüzünden,
Bana doðru.

Takýlýn sihirli sopamýn ucuna.
Bezeyelim eflatun,pembe,mavi…
Daha nice renklere;
Hep birlikte dünyayý.

ÜLKÜ DUYSAK

Sosyal Medyada Paylaşın: