Sevda ile örülmüþ, hýrkayý biz giymiþiz, Yok olan düþler deniz, biz içine girmiþiz. Rüzgarlara güvendik, fýrtýnaya, tipiye, Karlý daðlarý bizler, umut diye seçmiþiz.
Nedensiz mi kuþlarýn, durmadan aðlamasý? Uçurtmayý uçuran, rüzgarýn duymamasý? Kurusa da çiçekler, daðlarýn yelesinde, Kar altýnda gizlenip, bilerek kök salmasý?