Avunma deðmezmiþsin yazýk oldu sevgime, Ne temizsin, ne aksýn, deðmezmiþsin gerçekten, Acýnýyorum þimdi sana olan övgüme, Cezaya müstahaksýn, deðmezmiþsin gerçekten.
Yalancý diyecekmiþ, þunu deyen dile bak, Sözde böbürleniyor, dilenen þu ele bak, Anlaþýlmaz bir türlü dediklerin ne ayak? Ýçi boþ bir baþaksýn, deðmezmiþsin gerçekten.
Laflarýnla bir gece akýttýn gözyaþýmý, Zehir ettin sonunda gözün aydýn aþýmý, Duvarlara vurmalý þu serseri baþýmý, Sen silinmez pasaksýn, deðmezmiþsin gerçekten.
Bir daha hatýrlamam, olmayacak hiç yâdýn, Yalanýnla ünlendin yanýmda bedbaht kadýn, Hiçte merak etmedim ne idiyse maksadýn, Þimdi bana yasaksýn, deðmezmiþsin gerçekten.
Hiciv dizeleri bu, öcüm sanma deðmezsin, Yazdýðým sayfalara kalem banma deðmezsin, Bir gün piþman olup ta sakýn yanma deðmezsin, Zavallý, asalaksýn, deðmezmiþsin gerçekten.
Nasýl da gönül verdim, deliymiþim ben meðer Deðer bilmeyenlere verilir mi hiç deðer? Dönme asla geriye piþman olursan eðer, Bir doðmayan þafaksýn, deðmezmiþsin gerçekten.
Oh be dünyam ýþýdý, kurtuldum ya elinden, Dindi kasýrgalarým, çýktým sevda yelinden, Bir daha tövbe olsun koklar mýyým gülünden? Babandaki yavþaksýn, deðmezmiþsin sen meðer.
Ben ruhuna âþýktým, bedeninden bana ne? Ben sensiz de yaþadým yalnýzlýkta kaç sene, Baþýnda yeller eser, yazdýklarýn bahane, Acýnacak kaçýksýn, deðmezmiþsin sen meðer.
Boþuna maðrurlanma en iyi ben bilirim, Ben ardýmý dönmedim, hak edeni silerim, Yine de senin için Hak’tan hayýr dilerim, Ellere açýkmýþsýn, deðmezmiþsin sen meðer.
Aman, gayrý sana ne Ýdrisoðlu uðraþma, Þimdi akýllan da sen baþkasýna sataþma, Allah’ýna dua et hiç kimseye bulaþma, Bataksýn, balçýkmýþsýn, deðmezmiþsin sen meðer.
27.Ocak.2009 03.35
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet idrisoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.