BENİM İÇİN ÜZÜLME ANNE

Benim içindi hep savaþýn,
Kendimde deðilim, firariyim.
Heder olan emeðe yanarým.
Dermansýzým, biçareyim,
Yaþ deðmesin güzel gözlerine,
Bir adýmdan yakýn gurbetlerdeyim.
Benim için üzülme anne,
Nasýl geçti yirmibeþ yýl,
Bilemedim, tutamadým hesabýný,
Size layýk bir evlat olmaktý amacým,
Yýllar ümitlerimi benden çaldý.
Þimdilerde öylesine yýkkýným.
Maðlup olarak bitirdim savaþýmý,
Kendimi bile tanýyamaz oldum.
Hani siz olmasanýz, yapayalnýzým.
Belki terkeylerdim bu hayatý,
Bilmiyorum dünümü, mazimi,
Göremiyorum gelecekte yarýnýmý,
Yokluðun tam orta yerinde,
Ýþgal altýnda bu ruh, bu beden,
Benim için üzülme anne,
Garip bir insan olup çýktým.
Bende isterdim bir yuvam olsun.
Bitireyim gönlündeki özlemleri,
Seni rahat içinde yaþatmak,
Almak istediðin her þeyi,
Ýstediðin anda sunmak isterdim.
Bak, ben özlemlerimi gömdüm.
Sevgiliyi ulaþýlmaz kýldý sefaletim.
Kýzýyorsun bana yazýyorum diye,
Kimsem yok, derdimi kime dökeyim.
Benim için üzülme anne,
Kitap çýkaracakmýþým,
Zengin olup ve bir kamyona,
Doldurup tüm ümitlerimi,
Fakir çocuklarý sevindirecekmiþim.
Bu hayaller boþ deðil mi?
Artýk hayal de kurmuyorum.
Yuva ve evlat hasretimin üstüne,
Bir kürek toprak attým.
Benim için üzülme anne,
Kan çanaðýna dönen mýsralarým,
Artýk acýmýyor açýlan yaralar,
Gemileri çoktan yaktým.
Kendimi bulamýyorum bu sýralar,
Ondandýr aynalardan kaçýþým,
Hasretliðini çektiðim ölüme,
Bugün bir adým daha yaklaþtým.
Benim için üzülme anne.

BAKÝ EVKARALI


Sosyal Medyada Paylaşın: