HAR-I GÜLŞEN
Þu Har-ý gül þende asýl rengini,
Öylesine arar, arar bu gönül.
Kimsesiz kimsesiz kendi kendini,
Öylesine anar, anar bu gönül.
Duman bilmez ateþ bilmez köz bilmez,
“Semme VECHULLAH’TAN baþka yüz bilmez,
Nota bilmez beste bilmez saz bilmez,
Öylesine çala, çalar bu gönül.
Çektiði çileler ah sýz amansýz,
Terk etti tedbiri kaldý plan sýz,
Sanmayýn yanýþý dinsiz imansýz,
Öylesine yanar, yanar bu gönül.
Unutmuþum hayatta ki rolümü
Kývýlcýmlar sarmýþ gönül holümü
Kurumuþ çöllerde beyaz gülünü
Öylesine sular, sular bu gönül.
Dindirmedi içimde ki acýmý
Ýkiye katladý ince sancýmý
Tutam tutam dokunduðu saçýmý
Öylesine yolar, yolar bu gönül.
Þu gölge varlýðý sinede yükmüþ,
Ýçi kan aðlamýþ gözyaþý dökmüþ,
Sarýçiçek gibi boynunu bükmüþ,
Öylesine solar, solar bu gönül,
Hamuru yoðrulmuþ Hakkýn eliyle,
Deryalara dalmýþ sevda seliyle,
Rayihalar almýþ Tevhit yeliyle,
Öylesine kokar, kokar bu gönül.
Þükrandýr þükürle þükrün þükrüne,
Kapýlmýþ gidiyor içsel zikrine,
Can-Canan misali vuslat fikrine,
Öylesine dalar, dalar bu gönül,
Bülbülüm niyazým gayet derinden,
Ne gelirse hoþtur dostun elinden,
Yaralý yarayý almýþ derinden,
Öylesine kanar, kanar bu gönül.
01.05.1999……..Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.