Savaştaki Çocuğun Sayılı Günleri

bir anda;


hamasýn o yorgun sýrtýna saplandý
roketler, þok bombolarý
aynalar kýrýldý
kollar, bacaklar ortalýkta firari kaldý
hamas kýrýldý

"terket" dedi israil sapýðý, anarþisti
militanlar kapý, siper, duvar yaptý çürümüþ bedenlerini




iki üç gün geçti;

"lütfen durur musun - bitirir misin bu savaþý?"
dedi birleþmiþ milletler
israil hiç kimseyi dinlemedi.
aç köpek gibiydi israilliler



iþgalin altýncý günü;

korkudan uyanmak istemeyen çoçuklar vardý
ve onlar altýncý günde ölmüþlerdi
gün ýþýðý göremeyen gözleri
tamamen kara topraða gömülmüþtü
artýk isteselerde savaþý göremeyeceklerdi



iþgalin onuncu günü;

hayat durmuþtu
tek taraflý bir anlaþma istemiþti israil
hamas direniþteydi
toprak istedi israil
hamas vermek istemedi
gazzeyi istedi israil
HAMAS;
bu topraklar bize mezar olursa
ancak öyle sizin olur dedi

iþgalin onikinci günü;

tamamiyle israil askerleri gazze’deydi
militanlar hala yorgun bedenleriyle direniþteydi
çoçuklar aðlasa da annelerine aðlýyorlardý
israillilerden korkularýndan deðildi
hayat bitmiþti zaten

anlaþma imzalandý ama
hamas kaybettiklerini geri alamadý
çoçuklarýný geri alamadý
annelerini, kadýnlarýný geri alamadý
israil insanlýðýnda ne kazandý ki ne alabilsin
ufak bir taþ kayalýktan baþka.

Sosyal Medyada Paylaşın: