Sihirli Sözler
Ta ki haykýrana kadar
Kýrgýnlýklarla dolu yüreðim
Yalnýzlýklarýný
Hiç adresine ulaþamamýþtý
Sihirli sözlerim…
Konuþtuklarým anlamsýzlaþtýkça
Olgunlaþtý bakýþlarým.
Ve yeni bir söz olup
Yüreðime gömüldü
Nedensiz haykýrýþlarým.
…
Gece henüz bakireydi
Þiir yazmayý öðrendiðimde…
Þarkýlarý fýsýldýyorum
Ezberime hiç girmeyecek
Hiç gözlerine bakarak söylenmeyecek…
Yasak ezgilere boðuyordum hüzünlerimi…
Sigaramýn parmak uçlarýmda sarý
Gözlerimde beyaz dumanýna boðuyordum
Sensiz ilerlemeyen zamaný…
Tribünlere oynuyordum boþ sokaklarda
Hiç becerememiþken topa vurmayý
Kâh Rüþtü
Kâh Hakan Þükür diye
Ýnliyordu tezahürattan sokaklar…
Biliyordum
En çok ýssýz sokaklara yakýþýrdý
Her ne kadar
Sýzdýðý her pencereden
Karþýlýðýnda
Soyuna sopuna küfür yetiþsede
Yankýlar…
Paylaþtýkça azalýrmýþtý acýlar
Oysa yüreðimden her parça veriþimde
Büyüyordu benim içimdeki yangýnlar…
Orta okul anýlarýmda bir þair
Kaldýrýmlarda kaldýrýmlar diyordu
Oysa ben bu kaldýrýmsýz kasabada
Geçmiþimden kaldýramadýklarýmla kol kola
Geziniyordum
Hem gecenin
Hem yollarýn ortasýnda…
Sarýlýp aðlayacak kimseler bulamazken
Yüzümü okþuyordu
Fýsýldýyordu sýzý sýzý kulaklarýma ayaz…
Ne ruhuma ne bu kasabaya sýðmýyordu
Anlatýlasý yalanlarým üstelik…
Sýrdaþ aramýyor
Sýr tutamýyordum…
Anlayacaðýn
Gece avuçlarýma terk etmiþken
Bu kalabalýkta küçük
Tek baþýnayken koskocaman kasabayý
Ben kendi bedenime sýðmýyordum…
Anlatmak isteyip
Anlatamýyordum seni
Kimsesizlere…
Aydýnlanýyordu sokaklar.
Aydýnlanýyordu gece gözüme görünmeyen kaldýrýmlar
Beni güneþ tutuyordu
Aydýnlýk batýyordu
Karanlýk mazime….
Kaçýp gizliyordum kendimi
Metrekareye vurulmayacak kadar küçük
Dünyalara deðiþilmeyecek kadar büyük
Belki senin hiç bilmediðin
Görmediðin mahremime…
Duvarlarým çýkýyordu karþýma
Aþamýyordum kendimi…
Birgün hastalandý içimdeki deli.
Sokaklar çaðýrdý da çaðýrdý beni
Ama ben çýkamadým mahremimden
Geçemedim gecenin üzerinden…
Tam delirecekken
Vazgeçecekken bu soytarý düzenden
Kalemim geçti elime
Tozunu silip
Yeniden yerleþtirdim dilime.
Gece henüz bakireydi
Þiir yazmayý öðrendiðimde,
Yani henüz saplamamýþtým kalemi
Koynumda uyuyan geceye…
…
Sonra adresine ulaþmaya baþladý
Sihirli sözlerim…
Ve sessizce aðlamayý öðrendi gözlerim.
Çünkü artýk hiçbir acýda haykýramayacak kadar
Acýmýþtý bedenim…
Selim Seven
Kelkit 2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.