aþ
Senden Öğrendim
Aðlarken peþinden karagözlüm
Aðlamamayý, gülmeyi öðrendim
Kahrolup yerlerde sürünürken
Kahredip süründürmeyi öðrendim
Gitti karagözlüm o eski insan
O zavallý, o biçare mahzun kiþi
O dürüst, o vefakar insan
Senden ben vicdansýzlýðý öðrendim
Can alýp can cerirken yatakta
Ýnat uðruna teselli vermeyen sen
Bir kerecik yüzüme gülmeyen senden
Üç kaðýtçýlýðý, düzenbazlýðý öðrendim
Ben avare, ben serseri gibi dolaþýrken
Sen keyfince gezip alem ederken
Sen gözüm önünde biriyle gezerken
Ben zalimliði, ben gaddarlýðý öðrendim
Sen mütehitler, bilmem kimler bulurken
Taksiyle, pikapla hastaneye gelirken
Karþýma geçip muzipçe gülerken
Ben senden yalancýlýðý öðrendim
Turhani der; ben uykusuz kalýrken
Her gün korku içinde kalýrken
Hayata, yaþamaya küserken
Seni nasýl yýkýp periþan edecðimi öðrendim
24.01.2009 aþýkturhani/ANTALYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.