Sevgilisini Kaybedenlere Mahsus Öğrenim Belgesi

Ýntro

Seni terk ediyorum, aklýmda kuþlar var.
Seni terk ediyorum, yazgýmda kýþlar var.
Çocuklarýn uykusunu böler bu lanet þehir.
Mahrem bölgende bu þehre benzeyen bir ben var!
Payýmýza düþen hep kir, kir, kir...
Seni terk ediyorum sevgilim, daha fazla dibe düþmemek adýna,
daha fazla dibine düþmemek namýna...

Evet.
Seni terk ediyorum.
Seni annenin ince uçlu bir yüzyýlla
ince uçlu bir týðla çeyizin için iþlediði gri cinayetlerin ortasýnda
ipek kokan dudaklarýmla öptüm.
Seni benden önce dudaklarým gördü.
Seni benden önce baþkalarý ördü.
Bakýþýndan öptüm.
Ürktüm,
ürktüm,
ürktüm...
Tüm olay mahallerini kendime diktim acýtarak etimi!
Tüm delilleri sana kilitledim sancýtarak rahmini!
Seni terk ettim.
Artýk kendi kuþlarýna mezar alzheimer bir göktüm.

Aklým mý?
Unut onu!
Savaþ meydanlarýnda en çok ben öldürüldüm!



Þehrin çehresine kan gibi çöken ayrýlýðýn gözlerine
perde diye kitap indiriyor tanrýsýz melekler.
Ben rakýyý biraz kaçýrýnca,
ben acýyý keskin yarýklarýmla korkutup kaçýrýnca
dünyadýr diye kendi göðümden kalkýp dudaklarýna kaydým.
Sahi, filmlerde gördüðümüz Kadýköy’müdür bu?
Tüm tuzlu sular kanayan kalbimize mi boþalýr?
Oysa ben seni,
tanýmadýðým kara parçalarýnda sahipsiz bir Ýstanbul sandým!


Ben seni terk ettim!
Aylar gibi.
O aylarýn içindeki hastalýklý günler gibi
düþen uçakta yolculara hâlâ sakin olmalarý gerektiðini söyleyen pilotun
ölmeden önce kendini seviþtiði hostesin jartiyeriyle asmak istemesi gibi zevkli intihar denemeleri.
Onlar gibi: Kaza gibi;
Neden serin sularda bu kadar acýklý oluyor seviþmelerin sonu?
Hep onlar gibi, hep.
Seni terk ettim.

Aklým mý?
Unut onu!
O oynanan her aþk kumarýnda büyük sayýlarýn arkasýna gizlenirken
ben yektim.


- Ey Ýstanbul! Yanyana yürümeyelim biz seninle. Kanýmý geri ver!
Seviþirken evrim geçiriyor bana verdiðin melek: Yataðýmda acýlarýmý kemiren bir emir olmuþ.
Sürekli gitmen gerek emirleri yaðýyor merkez büstüme.
Kanýmý geri ver! Kanýmý geri ver!
Yýkma bu savaþý benim üzerime!!! Yýkma bu savaþý benim üzerime!!!
Elleriyle seviþtiðim kadýn mor düþüyle bir melek olmuþ.

Herkes mutsuz, herkes avare. Herkes býkmýþ beynimde zikredilen olmaktan.
Kanýmý geri ver dedim.
müþkülpesent kalmýþým kanamaktan!


Biliyorum, biliyorum...
Ben... Ben seni terk ettim.
Sana çeyizine hediye getirir gibi marazlý bir bahar getirdim.
Uçurumlar getirdim.
Seni tüm filmlerden çok daha fazla aðlattým otobüs gelmeyen garlarda
Seni burada yolcu beklenmez diyen bekçiden çok daha fazla sinirlendirdim
çok daha fazla üzdüm.
Karanfil koktuk... Dalsýz kaldýk. Dilsiz kaldýk.
Ben sana tanrý tarafýndan tutulmamak üzere verilmiþ bir sözdüm.

Sevgilim, geçmiþim beni terk ediyor.
Öyle bir beddua saplamýþsýn ki bu savaþta etime
her yanýmdan hiç durmayan
hiç býkmayan
hiç usanmayan bir sen damlýyor...

Aklým mý?
Unut onu!
Unut onu!
O yüzsüz bir misafir, hep sende kalýyor...


Sosyal Medyada Paylaşın: