YÜZÜMDEKİ ÇİZGİLER ESERİNDİR
Dün yine gökyüzünün masmavi görkemi ve hayalini çizdiðim bembeyaz bulutlarýnýn altýnda seni bekledim. Uzaklarda gülümseyen gökkuþaðýnýn renkleri içinde aradým seni, yoktun. Yokluðun, bir canavarýn diþlerinde yüreðimi kemirip duruyor. Yokluðun cehennemim, yokluðun zifiri karanlýðým, zindaným oldu. Belki, bir köþeden çýkýp gelirsin diye bütün gün seni düþleyip, gözlerim ufukta, kucaðým dolu sevgi, yüreðimde binbir umut yeþertip ve ölesiye bir özlemle bekledim seni, gelmedin... Seni ne kadar özlediðimi bilmiyorsun. Bir bilsen seni ne kadar çok özlediðimi; daðlarý, tepeleri aþar, denizleri, ovalarý devirip gelirdin bana...
Ýçim özleminle nasýl dolup taþýyor, özleminle nasýl tutuþuyor bir bilsen. Yüreðimin bütün bentleri paramparça sensiz. Þimdi yüreðimin her kýyýsýndan özlem sýzýyor. Yüreðime de söz geçiremiyorum artýk. Biz bu dünyada seninle çýkarsýz, yalansýz, hilesiz hesapsýz sevdik birbirimizi.. Yüreðimizin bembeyaz tuvaline maviyi fonlayarak ve aþkýn da kýpkýzýl resmini de çizerek; insanlarý, kuþlarý, daðlarý, çiçekleri, sularý da öyle hilesiz sevmiþtik.
Biz seninle bütün engellere raðmen, bitmez tükenmez bir azimle sevginin doruðuna eriþmek için týrmandýk hayat yokuþunu. Ve bitip tükenmeyen bir aþkla sevdik birbirimizi. Biz seninle uzak dað baþlarýna yazdýk umutlarýmýzý. Denizlere, dalgalara, fýrtýnalara, acýlara, korkulara, uçurumlara yazdýk sevdamýzý. Biz seninle kanatlarý sevdalý iki güvercindik mavi göklerde. Kanat çýrptýkça yükseldik sevdalara, yükseldikçe sevdalara avcýlar düþtü peþimize.
Zamanýn acýmazsýzlýðýna, aramýzdaki mesafelere, etrafýmýzdaki çirkinliklere, günübirlik aþklara, saldýrýlara, satýlýk sevgilere raðmen, biz yine de yüreðimizde hiç sönmeyen bir yangýnla özledik birbirimizi, en kutsal aþkla sevdik, kirletmeden umutlarýmýzý bekledik....
Senden ayrýlalý günlerin, aylarýn, yýllarýn nasýl geçtiðini bilemez, hesabýný tutamaz oldum. Her seher uyanýnca daðlarýn esen rüzgarlarýna açýyorum penceremi, o ölümüne özlediðim kokunu getirir diye. Bir nebze de olsa dindirir yada söndürür diye yüreðimdeki özlemin ateþini...
Her gece menekþe rengi gözlerini demledim hayalimde. Ýpek saçlarýný, sevdalý gülüþlerini, inci diþlerini demledim. Ne çok severdin yayla yollarýnda türküler söylemeyi, ellerimi avucunun içine alýp, baþýný göðsüme dayamayý. Þimdi her gece, insana hayat veren ve yüreðime nakýþ nakýþ iþleyen sevda sözlerin dolaþýyor kulaklarýmda , paylaþtýðýmýz ümit dolu tatlý hayalleímiz.
Yýlmak yoktu bizim için bu yolda. Aðlamak, sýzlanmak yoktu, geriye dönmek hiç yoktu. Zordu, çetindi bizim sevdamýz ama her þeye ve çekilen tüm acýlara deðerdi. Sabýr diyordun. Sabrý, ümit etmeyi, sevmeyi, zorluklara karþý direnmeyi de senden öðrenmiþtim. Konuþurken insanýn yüzüne dosdoðru bakmayý, dürüst ve namuslu bakmayý, merhameti, acýmayý, insan gibi düþünmeyi senden öðrenmiþtim. Senden öðrenmiþtim sevdalara türkü yakmayý...
Þimdi Ren nehrinin kýyýsýnda dalgýn bakýþlarla dalýp dalýp gidiyorum uzaklara. Gökyüzü masmavi ve saatler yorgun bir su gibi akýp gidiyor gözlerimde.. Ufka, gökmavisinin kýzýlla birleþtiði o ince sýcak ve yumuþak çizgiye bakýyorum. Bir kuþ gelip konuyor saçlarýma, yüreðimi ipekten kanatlarýna sarýp sana gönderiyorum...
Seni düþünüyorum. Seni düþünmek gökyüzü olmak gibi bir þey bazen, ya da rotasý belli olmayan bir gemiye binip, yeni iklimlere yelken açmak gibi. Ýnsan olmayan bir adada inip, Robinson gibi insansýz bir yaþam kurmak istiyorum. Ve o adada bir ömür yalnýz seni beklemek istiyorum...
Saatler su gibi akýp gidiyor. Bir gemi yanaþýyor kýyýya, inen yolcularý izliyorum, sen yoksun. “ Kahretsin !”. diyorum.” Ne olur çýkýp gelse, sarýlsa boynuma.” Bir gemi uzaklaþýyor limandan. Sularýn devinimleri akýyor gözlerimde, karýþýp gidiyor uzaklara... Seninle suyu pýrýl pýrýl bir pýnarýn baþýnda buluþmak, ellerini tutmak, yüreðinin sýmsýcak yerinden, menekþe gözlerinden, narçiçeði dudaklarýndan öpmek, serin nefesini doyasýya içmek ve doyasýya içime çekmek geçiyor içimden... Sonra sarýlýp, sýmsýký kucaklamak ve sevinçten havalara uçmak geçiyor ...
@MURAT TÜRKAN@
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.