Kutsal Zafer...
Kutsal bir zaferi yadediyorken þimdi,
Yüreðimin gözyaþlarý,Þehitlerim içindi.
Nasýl bir zaferdi ki bu Ya Rab!
Kan oluk,dað kemik,yüreklerde türab.
Ýnsanlýk tarihince eski, esir edilemez Millet,
Þahlanmýþ iman kuvvetýyle,yüreðinde hürriyet.
Canlar boþa verilmedi,bir avuç toprak adýna,
Secde etmedi o alýnlar,Rabbýmden baþkasýna.
Nefisler üstüydü ya þimdi vatana hizmet,
Can ve tenden geçilmiþ,þehitlik ruha nimet.
Her can haykýrýyordu "Benimdir Rutbe_i Güzin"
"Aðlama annem,dönmezsem Þehidinim,dönersem Gazin."...
Ve ezelden gelen iman,istiklale el verdi,
Türkün her neferi dünyalara bedeldi.
Sulara vurulmaz denen perçinler vurulmuþtu,
"Geçilmez ÇANAKKALE" alemce duyulmuþtu.
Durmasaydý Türk’ün Eri,ehl_i salibin önünde,
Zincirliydi müslüman ve esirdi iman belkide.
Þimdi suskun ve derin yatýyor ya bu yerler,
Ah ! Bedeli ne aðýr,ödülü ne Kutlu Zafer.
Çanakkale,yaþanan gerçek Türk Efsanesi,
Dünyanýn karalamaya kalmadý bahanesi.
"Kavm_i Necýp" ünvanýný hakeden Yüce Millet,
Bir Allah’a hizmetkar ve köledir ilelebet.
Þimdi gözyaþlarým,suluyor ya makberini,
Tarihe kanýyla nakþetti,nakkaþ,Asýmýn Nesli...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.