Gazze’li Ayþe Daha on üç yaþýnda Evde annesi babasý birde kardeþi Ortalýk mahþer yeri gibi alevler dört bir yanda Dumanlar sarmýþtý Gazze’nin üstünü Yahudi bombalarý yaðýyordu gökyüzünden Sabah ezanýyla uyarmýþta annesi Birlikte namazý eda etmiþlerdi Kahvaltý saatiydi Bir ekmek biraz zeytin almaya çýktý Ürkek adýmlarla alevlerden atlayarak Ulaþtý yýllarca geldiði bakkala Biraz utangaç biraz da sýkýlgan Veresiye aldý bir ekmekle yüz gram zeytini Koþar adým döndü evin yoluna Saðýnda solunda taþý yakan alev toplarýndan sekerek Olan bitene anlam veremedi bir türlü Neden baþlarýna bombalar yaðýyordu Oysa bir sapandan baþka silahý da yoktu Korkmuþtu tam önündeki duvarýn birden Yerle bir olduðunu görende Daha da sýklaþtýrdý adýmlarýný
Bakkaldan döndüðünde... Bir enkaz olmuþtu yuvasý Sekiz þiddetinde depremden beter Yerle bir olmuþ kerpiç evin her noktasý Anne baba ve kardeþi sarýlmýþ birbirine Ne Yahudi bombasý ne alev kusan toplarý ayýramamýþtý Sevdiklerini.. Elleri yanýk ancak kenetliydi... Anladý ki onlar! Þahadet þerbetini içmiþlerdi. Gazze’li Ayþe’nin kardeþinden kalan yarýsý yanmýþ bir baþörtüsü Babasýnýn seccadesi de ayný haldeydi Annesinden tek eser kalmamýþ fistaný yanýk vücuduna külden örtü olmuþtu... Sadece bir eli kardeþi Hüseyin’in boynunda Diðer eli babasýnýn kopan elinde kebetlenmiþti. Sel oldu gözyaþlarý Ayþe’nin Ellerin açtý semaya On beþ yýldýr sarýldýðý sevdiklerine Son kez baktý.. Yüzleri tanýnmasa da Derin bir hýçkýrýk sardý içini Figan edemedi gözyaþlarý kalbine ýlýk ýlýk aktý Sadece bir Fatiha okuyabildi Sonra.... Sonra bir þerefsiz kurþun taciz etti sol bacaðýný Yýðýldý kaldý dizleri üstüne “Rabbim beni de al anne babam ve kardeþimin yanýna” Minik elleri semada asýlý kaldý Bacaðýndan akan oluk, oluk kan yanmaya baþlamýþtý Öðrendi ki fosforluymuþ attýklarý bombalar Dudaklarýndan: ’Allah’ým intikamýmýzý onlardan ve onlara yardým edenlerden sen al, yetim kaldýðým gibi onlarýn da yavrularý yetim kalsýn’
Gazze’ li Ayþe üç hafta boyunca hunharca öldürülen Bin üçyüz otuz iki þehitten, Altý bin yaralýdan geride kalan öksüzlerden sadece biriydi Ne sýðýnacaðý bir yuvasý Ne sarýlacaðý bir tek el Kalmýþtý hayatta Çaresiz ve Umutsuzdu! Bir el istiyordu omzundan tutunacak Bir tek El!...
A. Baykara 21/01/2009 Ýstanbul Sosyal Medyada Paylaşın:
BAYKARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.