şiir sadece ismi

þiir


düþerken semadan rahmet damlalarý
benimde hayallerim düþtü
sokak sokak cadde cadde
her yerde canlanýyor acýlarým

içimde bir ev vardý belki saray degildi
sabýrla duayla inançla örülmüþ bir evdi
kalbimin misafiri otursun diye
hiç düþünmeden amansýz þekilde parçaladýn
sen gülerken giderken attýgýn bu bedendeki ev viraneye döndü
duvarý yýkýk içi boþ bir ev misali
sonra sonra
sarsýlmaya baþladý inançlarým düþüncelerim
batmaya hazýr bir kayýk gibi
deniz üstünde inancým kalbim
düþündüm düþündüm
ibrahim as gibi gerçekleri gördüm
peygamberlerin ve hz muhammed as sav
gibi zorluga mücadele etmeyi
vefasýz olanlarý ögrendim
güldüm kendi kendime
derdime


kalabalýk sokaklarda yürüdüm kurumaya mahkum bir çiçek gibi yaþýyordum
zamansýz dilimsiz saatsiz
bir boþlukta düþüyormuþ gibi
sonra anlamaya baþladým
artýk alýþmaya baþladým yarým kalmýþ duygularým temelli gitmiþti
sen giderken boþ bir insan olmuþtum
sevemiyordum aglýyordum geceleri
uyku haram olmuþtu gözlerime her yerde sen senin sesindi
alýþmaya baþlamýþtým tam
ve
ve
ve
bir gün bir esintiyle geldin sen
içimdeki ev çiçekler açtý
kuþlar yeniden ötmeye baþladý
hayatta güzel tat almaya baþladým
bahar gelmiþti kara kýþ bitmiþti
her þey çiçeklendi
ama bir noktada siyah vardý düþünmek bile istemiyordum
ve
o büyüdü acý gerçek ortaya çýktý
o esinti kagýt parçasý içinmiþ
çok üzüldüm
bir kagýt barçasý kadar degerim oldugunu ögrendim
þimdi nasýlmý olmalý
bir hüzün girdabýnýn içine çýkamayacak þekilde ittin beni
boynu bükük bi þekilde kaldým
atýlan ben itilen ben oldum
kalan o tercih edilen oldu
anladým

þimdimi
þimdimi

bir nem var kirpiklerimde
usulca akýyor göz böbeklerimden yaþlar
bir sýzý oluþtu kalbimde batýyor acý acý
yaþlar yanaklarýmý yakýyor
sýzý kalbimi bedenimi sarýyor
gerçeklerin acýlýgý

22:01:2009
saat 10:00 14:38
Sosyal Medyada Paylaşın: