ümitler tükenince
toplayýp valizine elvedalarý
uç der içindeki leylek
sýcak iklimlere
ne kadar dua etsen
bulut seni anlamaz
çöle döner bereketli toprak
damla damlamaz
býrak raksetsin Leyla
sarayýn bahçesinde
sen bir gece vakti azlet gölgeni
can versin
yalnýzlýðýn pençesinde
mademki yeþil gözlerin
sevmiyor beni
sildim lügatimden rengini
bundan böyle
yosunsun
sevdiklerin prens
terk ettiklerin mecnun
sanki çölüne çekmeye
mecbursun
ne zaman birlikte olsak
analý babalý çocuklar büyüttük senle
ve ne zaman ayrýlsak
öksüz acýlar
C.Çalýk