S on ýþýklarý vuruyor güneþin penceremden iplik iplik ölümün soðuk rüzgarý dalga dalga sarýyor her yanýmý zaman eriyip bitiyor yüreðimde bütün saatler durduruluyor sanki gözlerim doluyor aðlamak içten deðil yüzümdeki renk uçmuþ,her taraf solgun birgün daha bitiyor takvim yapraklarýndan Gecenin ölü aðýrlýðý siniyor heryere korkunç kabuslar çöküyor üzerime ýþýklar sönük sokaklar kapkaranlýk öyle..!Öyle gelmeyin üstüme yalnýzlýk Her nefis ölümü tadacaktýr mutlak bir tohum bile topraða atýlýr ölü olarak tekrar yeþermek,dirilmek için..... Herþeyi baðrýna basan o kara toprak bütün insanlarý birgün seni ve benide basacak Gözlerim dalar.............................. Bir an kendimi topraðýn altýnda görür gibiyim mazi süzülür gözlerimde,avuçlarýmda ÖLMEZ umutlar Umutlar..!AH umutlar,hayat biterde bitmez umutlar Hüznümü paylaþýrmý benimle KARA BULUTLAR.....
11-MAYIS-1997 Sosyal Medyada Paylaşın:
sevda çiçeği Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.